سروش کاظمی
به تأریخ ۱۰ جوزای ۱۳۸۸، برابر با ۳۱ می ۲۰۰۹، سمپوزیم تحلیلی «رسانه ها، حق دسترسی به اطلاعات و انتخابات» ، از سوی مرکز هماهنگی شمال شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوق بشر، در تالار مارکوپولوی شهر مزار شریف، برگزار گردید.
در این سمپوزیم، شصت تن از روشنفکران، فعالین حقوق بشر، مسؤولین نهادهای جامعۀ مدنی، نمایندۀ کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان، نمایندۀ یوناما، رؤسای نهادهای دولتی و مسؤولین و نمایندگان رسانه ها شرکت کرده بودند.
در آغاز برنامه، سروش کاظمی، هماهنگ کنندۀ برنامه های شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوق بشر در شمال و شمالشرق، ضمن ادای سلام و ابراز خوش آمدید به اشتراک کننده ها، داشته ها و دستورکار سمپوزیم را به معرفی گرفت و در بخشی از سخنان خویش، گفت: «برنامه های تحلیلی و برگزاری گفتمانهای حقوق بشری در بُعد نوشتاری (چاپ مجلۀ انگاره، صفحۀ ویژۀ شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوق بشر در هفته نامۀ کلید، چاپ مقاله های تحقیقی)، در بُعد شنیداری (برنامۀ صدا، که از طریق رادیو صبح بخیر افغانستان نشر میگردد) و همچنان برگزاری این چنین همایشها، ما را در جهت رسیدن به جامعۀ استوار بر دموکراسی و حاکمیت قانون، که دورنمای کاری شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوق بشر افغانستان است، نزدیک تر میسازد».
سپس، خانم ثریا پرلیکا، به نمایندگی از بورد شبکه، از هماهنگی، ظرفیت پروری و دادخواهی، به عنوان ساحات کاری کلیدی و استراتیژیک شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوق بشر افغانستان نام برد و کارهای شبکه را درعرصه های یاد شده، ارزنده و با اهمیت خواند.
سپس آقای فیاض مهرآیین، رییس دفتر مقام ولایت بلخ، پیام والی ولایت بلخ، آقای عطا محمد نور را به خوانش گرفت، که در بخشی از این پیام آمده بود: «صرف نظر از نارساییها و کاستیهایی که طبعاً بنا بر فقدان تجربۀ کافی از آزادی و دموکراسی در کشور ما موجود است، در مدت کمتر از هشت سال پس از سقوط طالبان و تشکیل ادارۀ جدید، ما شاهد یک حرکت شتابناک در زمینۀ توسعۀ سیاسی، از جمله گسترش آزادیهای مدنی شهروندان میهن خویش استیم».
سخنران بعدی، آقای الکسندر بریچر دولویت، افسر معلومات عامۀ دفتر ساحه یی یوناما در مزارشریف، بود. ایشان، در بخشی از صحبت خویش، به آزادی بیان و حق دسترسی به اطلاعات، که حق هر شهروند افغانستان است، اشاره کرد و از نقش رسانه ها و جامعۀ مدنی، به عنوان مؤلفه های مهم دموکراسی یاد کرد. ایشان، نقش شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوق بشر را در تحقق این ارزشها، بسیار با اهمیت خواند.
سپس، آقای ملک ستیز، پژوهشگر امور بین المللی، قانون حق دسترسی به اطلاعات را نیاز مبرم جامعۀ امروز خوانده، افزود: «حق دسترسی به اطلاعات، زمینه های تطبیق قانون را در جامعه مهیا می سازد و حق دسترسی به اطلاعات، زمینه های فساد اداری را محدود می سازد. داشتن دسترسی به اطلاعات، نه تنها حق شهروندان است، بلکه از مسؤولیتهای دولت نیز به شمار می رود. متأسفانه، در کشور ما تا کنون، قانونِ دسترسی به اطلاعات وجود ندارد. در حالی که داشتن چنین قانونی می تواند زمینۀ تطبیق قانون رسانه ها و دیگر قوانین کشور را مهیا سازد و دموکراسی را تقویت بخشد».
در بخش دوم این سمپوزیم، مقاله های پژوهشی زیر عنوانهای: « ژورنالیست و چالشهای پیشرویش در زمینۀ دسترسی به اطلاعات» از استاد رحیم ابراهیم، «مبانی حقوقی دسترسی به اطلاعات» از خلیل ذکی، عضو انستیتوت دموکراسی افغانستان، «آیا می توان در غیاب دسترسی به اطلاعات، انتخابات شفاف و سالم داشت؟» از تقی واحدی، نویسنده و محقق، «آیا در غباب رعایت حق دسترسی به اطلاعات، تأمین دموکراسی ممکن است؟» از سید محمد اسلامی، کارشناس امور دینی، «قوانین ملی افغانستان و حق دسترسی به اطلاعات» از محمد ایوب یوسفزی، استاد دانشگاه بلخ و « موانع فراروی تأمین حقوق شهروندی و دموکراسی» از استاد محمد طاهر مفید، کارشناس امور اجتماعی و دینی، پیشکش گردید.
در اخیر، آقای نعیم نظری، هماهنگ کنندۀ اجرایی شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوق بشر، ضمن سپاسگزاری از حضور فعال اشتراک کنندگان، به جمع بندی مسایل و موضوعات مطرح شده پرداخت و پیام سمپوزیم را، که در جریان کار سمپوزیم یادداشت برداری شده بود، به گونۀ منسجم ارایه کرد.
سمپوزیم، بعد از صرف طعام چاشت به پایان رسید.