در افغانستان، نیروهای رزمیِ بیش‌تر از چهل کشورِ جهان، دست به برنامه‌های نظامی و کشفی می‌زنند.
گزارش‌های جهانی نشان می‌دهند، که کمیتِ قابلِ ملاحظه‌یی از افرادِ بی‌گناه و غیرنظامی، که بیش‌ترینه کودکان، زنان و سال‌مندان را دربر می‌گیرد، در این برنامه‌ها قربانی می‌گردند.
از سوی دیگر، نیروهای مخالفِ دولت نیز از شهروندانِ بی‌گناه، به عنوانِ سپرِ محافظتیِ خویش استفاده می‌نمایند. با تأسف باید گفت، که در این برنامه‌های نظامی، قوانینِ بشردوستانۀ بین‌المللی، به گونۀ گسترده، موردِ تخطی قرار می‌گیرند.
همچنان، نبودِ اطلاعاتِ کافی از فرهنگِ حقوقِ بشرخواهانه در ساختارِ نظامِ سیاسی، سبب گردیده است که نقشِ دادخواهانۀ نهادهای مدنی در پیوند به حقوق بشرخواهانه، محسوس نباشد.
شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوق بشر افغانستان، برای ترویج و تعمیمِ فرهنگِ حقوقِ بشرخواهانۀ بین‌المللی، سلسله‌یی از برنامه‌های آگاهی‌دهی و تقویتِ ظرفیت‌ها را راه‌اندازی می‌نماید. در این سلسله، شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوق بشر، برنامه‌های آموزشِ آموزگاران را در کابل و زون‌های شمال و شمال‌شرق، غرب، جنوب‌شرق، مناطقِ مرکزی و شرق کشور راه‌اندازی نمود و «دست‌نامۀ آموزشی حقوقِ بشردوستانۀ بین‌المللی» را طرح‌ریزی کرد، که هماکنون، به دست‌رسِ نهادهای مدنی قرار دارد.
در مکتبِ زمستانی که پیرامونِ حقوقِ بشردوستانۀ بین‌المللی، در هوتلِ سنترالِ شهر کابل راه‌اندازی گردیده بود، ۶۵ تن از آموزگاران و دست‌اندرکاران کلیدی شبکه، از کابل و ولایاتِ مختلفِ افغانستان، اشتراک داشتند و روی چالش‌های پیش روی ارزش‌های حقوقِ بشرخواهانۀ بین‌المللی، بحث‌های گسترده‌یی را راه‌اندازی نمودند.
به باورِ شرکت‌کننده‌گان این مکتب و بربنیادِ حقوقِ بشرخواهانۀ بین‌المللی، باید دولتِ افغانستان، جامعۀ بین‌المللی و تمامی اطرافِ درگیر، تعهد و مسؤولیتِ شان در احترام و رعایتِ این ارزش‌ها را، به گونۀ واضح و صریح، مطرح سازند.
بخشِ دومِ برنامه را اجرای موسیقی زنده، توسطِ هنرمندِ مستعد و جوان، عبدالله میلاد کبیری، تشکیل می‌داد، که دربرگیرندۀ پیام‌های والای انسانی، از مجرای موسیقی بود.
قرار است که به زودی، برنامه‌های گستردۀ آموزشی در زمینۀ حقوق بشردوستانۀ بین‌المللی، در مرکز و ولایاتِ کشور، از سوی آموزگارانِ شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوق بشر، راه‌اندازی گردد.
