«صلحی که در آن حق زنان نقض شود را نمی‌خواهیم»
شماری از مسئولان نهادهای فعال در بخش زنان می‌گویند حکومت باید بر موقف خود مبنی بر دفاع از حقوق زنان در گفت‌وگوهای صلح ایستادگی کند؛ زیرا صلحی که در آن حق زنان نادیده گرفته شود پذیرفتنی نیست.
معصومه رحیمی، مسئول شبکه‌ی زنان افغان در بلخ، در گفت‌وگویی با شبکه‌ی جامعه‌ی مدنی و حقوق بشر (شبکه) می‌گوید، موقف حکومت دفاع از حقوق زنان است و باید بر آن استوار باشد. «ما هیچ‌وقت صلحی که در آن حقوق زنان نقض شود را نمی‌خواهیم، بانوان هیچ‌وقت نادیده گرفته‌شدن دست‌آوردهای‌شان را نخواهند پذیرفت و این‌که زنان یک بار دیگر مثل 20 سال پیش خانه‌نشین شوند ممکن نیست.»
شبکه: ارزیابی‌تان از آن‌چه تا کنون در مذاکرات گذشته است، چیست؟
رحیمی: به نظر من مذاکرات تا کنون مورد قبول زنان نبوده است؛ چون آنان هنوز نگرانی‌هایی در رابطه با حقوق و دست‌آوردهای‌شان دارند. زنان نمی‌خواهند به عقب برگردند و دست‌آوردهای‌شان قربانی شود. اگرچه تا کنون از گفت‌وگوها راضی نیستیم و جریان آن بسیار کند و به صورت گنگ پیش می‌رود، اما در صحبتی که با یکی از اعضای زن تیم مذاکره‌کننده داشتیم، آنان اطمینان دادند که به گونه‌ی درست از ما نمایندگی می‌کنند و از پیشرفت مذاکرات به ما اطمینان می‌دهند.
شبکه: به نظر شما گفت‌وگو با گروهی که پیشینه‌ی خوبی، به‌ویژه در رابطه با زنان ندارد به جایی خواهد رسید؟
رحیمی: به نظر من توافق صلح دولت با طالبان شاید یک معامله‌ی پنهان بین طالبان و امریکا باشد که ممکن است حقوق زنان در آن نادیده گرفته شود. از یک سو دیدگاه طالبان نسبت به زنان تا کنون تغییر نکرده است و امیدی هم به تغییر آن نیست.
شبکه: به نظر شما با توجه به رویکردی که طالبان نسبت به زنان دارند، اگر مذاکرات به توافق بی‌انجامد، وضعیت زنان پس از این توافق چگونه خواهد بود؟
رحیمی: اگر طالبان تعهدی مبنی بر احقاق حقوق زنان داشته باشند و جامعه‌ی جهانی آن را تضمین کند، شاید وضعیت به گونه‌ای باشد که حقوق و دست‌آوردهای زنان حفظ شود و زنان بتوانند مثل امروز در بخش‌های مختلف فعالیت کنند.
شبکه: چه نگرانی‌هایی در رابطه با نتایج گفت‌وگوها وجود دارد؟
رحیمی: بزرگ‌ترین نگرانی برای زنان نادیده گرفته‌شدن دست‌آوردهای آنان است. زنان افغانستان در نزدیک به دو دهه‌ی گذشته در بخش‌های مختلفی سهم و فعالیت داشته‌اند، امروز زنان داکتر، معلم، پولیس و پرستار را در جامعه داریم که حق کار دارند و به هیچ صورت قربانی‌شدن دست‌آورد‌ها و موفقیت‌های‌شان را نخواهند پذیرفت. اعضای تیم مذاکره‌کننده‌ی دولت، به‌ویژه نمایندگان زنان باید به این مسئله اهمیت بدهند؛ زیرا صلحی که در آن محدودیت‌هایی برای زنان اعمال شود، پایدار نیست و از آن‌جا که زنان امروز افغانستان مانند زنان بیست‌سال پیش نیستند، چنین صلحی برای آنان قابل قبول نخواهد بود.
به گفته‌ی بانو رحیمی تا کنون خبر امیدوارکننده‌ای در رابطه با موضوعات مربوط به زنان از مذاکرات به گوش نرسیده است، اما امیدواری‌هایی وجود دارد که با مداخله‌ی جامعه‌ی جهانی در مسئله‌ی صلح افغانستان، حقوق و دست‌آوردهای زنان حفظ شود و بهای صلحی که برقرار می‌شود، حقوق زنان نباشد.