گفتگوهای بین‌الافغانی صلح، گروه‌های به حاشیه رفته‌ی افغانستان، به‌ویژه زنان را میان ترس و امید قرار داده است. پس از تقریباً دو دهه جنگ، مذاکرات صلح میان دولت افغانستان و طالبان در اوایل ماه سپتمبر سال 2020 میلادی در دوحه پایتخت قطر آغاز شد، اما تداوم خشونت‌ها از طرف گروه طالبان سبب شده است که مردم نسبت به اراده‌ی واقعی این گروه برای به میان‌آوردن صلح بی‌اعتماد شوند. هدف اصلی گفتگوها پایان‌دادن به چندین دهه جنگ و خشونت و دست‌یابی به یک توافق سیاسی برد-برد است. این در حالی است که بسیاری از زنان از طیف‌های گوناگون جامعه، نگران پیامدهای توافقی هستند که در آن احتمال به خطر افتادن حقوق و دستاوردهای سال‌های اخیر آنان وجود دارد. خاطرات ناخوشایند زنان افغان از زنده‌گی در زمان حکومت طالبان، آنان را گرد هم آورده است تا به طور مشترک، برای حفظ حقوق و دستاوردهای‌شان در ابعاد مختلف صدا بلند کنند. فعالان زن و همچنان اشخاص دیگری که در سطوح مختلف جامعه فعالیت می‌کنند، از دولت و تیم مذاکره‌کننده‌ی افغانستان می‌خواهند تا چشم‌اندازها و خواسته‌های زنان را در اجندای اصلی مذاکرات صلح قرار دهند. علاوه بر این، برای تضمین همه‌شمول بودن روند صلح، آنان خواهان نماینده‌گی قدرتمند و معنادارشان در تمام سطوح گفتگوهای صلح با طالبان هستند. نماینده‌گی ضعیف از زنان در روند صلح نه تنها مشروعیت نتیجه‌ی این روند را زیر سوال می‌برد، بلکه سبب تداوم خشونت نیز می‌شود. هرچه روند صلح فراگیرتر باشد، به همان اندازه دوام آن بیشتر خواهد بود.