وبلاگ

گروه دادخواهان و حامیانِ قطعنامۀ ۱۳۲۵ شورای امنیتِ سازمانِ مللِ متحد، که به تأریخِ اول مارچِ ۲۰۱۱ میلادی، از سوی مؤسسۀ جامعۀ مدنی و حقوقِ بشر، در شهرِ باستانیِ بامیان ایجاد شد، متشکل از ۱۰۰ زنِ فعال در عرصۀ حقوقِ بشر میباشد. این گروه، ضمنِ استقبال از طرحِ انتقالِ مسؤولیت از نیروهای خارجی به نیروهای افغان، نگران است تا مبادا با رفتنِ نیروهای خارجی، دشمنانِ مردمِ افغانستان و تروریسمِ بین المللی، جانِ تازه یی بگیرند و بر پیکرِ رنجورِ ملتِ رنجدیدۀ مان زخمِ تازه یی وارد کنند.

یکی از اهدافِ اساسیِ کنفرانسِ «بن»، تأمینِ صلح و امنیت در افغانستان بود، لذا بعد از سقوطِ رژیمِ طالبان، جامعۀ بین المللی، دولت و ملتِ افغانستان، تلاشهای زیادی پیرامونِ به وجود آوردنِ امنیت، صلح و ثبات به خرچ دادند، تا زمینه های تأمینِ زندگیِ شرافتمندانه و صلح آمیز، برای مردمِ رنجدیدۀ ما مهیا گردد؛ امّا، با گذشتِ یک دهه از حضورِ گستردۀ جامعۀ بین المللی و استقرارِ حکومتِ مرکزی در افغانستان، هنوزهم شاهدِ حملاتِ انتحاری، قتل و کشتارِ مردمِ بیگناه و ناامنیهای گسترده در افغانستان استیم.

با آن که دولتِ افغانستان، تلاشهای زیادی را از مجرای ساختارهای مختلف، با هدفِ تأمینِ صلح، انجام داده است، امّا با تأسف باید گفت که هیچ یک از این تلاشها، نه تنها راه به جایی نبرده، بلکه فعالیتهای دشمنانِ مردمِ کشور و ترورستان، روز به روز سیستماتیک تر و منسجم تر نیز گردیده است؛ ترورهای اخیرِ مقامات و شخصیتهای مطرح، بیانگرِ این ادعای ماست.

با انتقالِ مسؤولیت و خروجِ نیروهای بین المللی از کشور، به ویژه از ولایتِ بامیان، که نخستین ولایت برای تطبیقِ این پروسه میباشد و از نیروهای امنیتیِ ضعیف و تجهیزاتِ بسیار ساده و ناکافی برخوردار است، ما مردمِ ولایتِ بامیان، به ویژه زنانِ این ولایت، نگرانِ گسترشِ فعالیتِ گروههای دهشت افگن و جنگجو میباشیم؛ زیرا با توجه به ناامن بودنِ راههای مواصلاتیِ این ولایت، کمبودِ پولیسِ مسلکی و عدمِ حضورِ اردوی ملی، چگونه میتوان به استقرار و استمرارِ امنیت، صلح و ثبات، امید داشت. لذا، خواسته های خویش را طی این اعلامیه، چنین ابراز میکنیم:

• مردمِ ولایتِ بامیان، کاملاً آرام و صلح دوست اند، امّا با آن هم امکانِ گسترشِ خشونت و نا آرامیها از ولایاتِ همجوار به این ولایت وجود دارد؛ بناءً دولت باید تلاشهای همه جانبه یی را برای حفظِ آرامش و امنیتِ شهروندانِ بامیان به کار اندازد؛
• زنان، نیمی از پیکرِ جامعه اند و باید در همه زمینه ها، به ویژه در سطوحِ مختلفِ تأمینِ صلح و امنیت، سهمِ فعال داشته باشند. در شرایطِ کنونی که دهشت افگنان، با تاکتیکِ جدیدِ استفاده از لباسهای زنانه، عمل میکنند، این موضوع اولویتِ بیشتر می یابد؛
• از دولتِ جمهوریِ اسلامیِ افغانستان میخواهیم، تا زمینه های اشتغال و کاریابی را برای اقشارِ مختلفِ جامعه، به ویژه برای جوانان، مساعد سازد، تا مردم بتوانند به حدِاقلِ حقوقِ اقتصادیِ شان دست پیدا کنند و دهشت افگنان نتوانند با استفاده از فقرِ گستردۀ مردم، به این سپاه عظیم دست یابند؛
• از دولتِ جمهوریِ اسلامیِ افغانستان میخواهیم، تا برنامۀ عملِ ملی را در زمینۀ تطبیقِ مفادِ قطعنامۀ ۱۳۲۵ شورای امنیتِ سازمانِ مللِ متحد، شکل دهد و در راستای تعهداتِ بین المللیِ خویش پیرامونِ این قطعنامه، گامهای عملی بگذارد. این برنامۀ عمل، باید حقوقِ زنانِ افغان را در برابرِ چالشها، وقایه و حمایت نموده، زمینه های تأمینِ حقوقِ زنان را در کشور مساعدتر سازد؛
• از سازمانِ مللِ متحد و دیگر نهادهای ناشی از این سازمان میخواهیم، تا تطبیقِ تعهداتِ بین المللیِ دولتِ افغانستان را جدی گرفته، در زمینه با دولت، جامعۀ مدنی و مردمِ افغانستان، همکاریهای پایدار داشته باشند؛
• از تمامیِ نهادهای جامعۀ مدنیِ کشور میطلبیم، تا از خواستهای برحقِ زنانِ کشور، به ویژه از خواستهای زنانِ محرومِ بامیان، حمایتهای همه جانبه نمایند؛
• از عمومِ زنانِ ولایتِ بامیان میخواهیم، تا با حضور در تمامیِ عرصه ها، به ویژه با مشارکت در موضوعاتِ صلح و امنیت، زمینه های تحققِ حقوقِ انسانیِ شان را بهبود بخشند.

با احترام

گروه دادخواهان و حامیانِ قطعنامۀ ۱۳۲۵ شورای امنیتِ سازمانِ مللِ متحد

۲۹/۵/۱۳۹۰ برابر با ۲۰/۸/۲۰۱۱

بامیان ـ افغانستان