انتقاد مسئولان رسانه‌ای از بی‌توجهی دولت به جایگاه خبرنگاران در مذاکرات صلح «مردم نمی‌دانند پشت درهای بسته چه می‌گذرد»

یکی از درخواست‌های مهم اصحاب رسانه و خبرنگاران از دولت در رابطه با گفت‌وگوهای صلح، حضور یکی از نمایندگان آنان در این مذاکرات به عنوان ناظر بود. به گفته‌ی برخی مسئولان رسانه‌ای، چالش بزرگ آنان این است که نماینده‌ای از آنان به عنوان ناظر در نشست قطر حضور ندارد و گفت‌وگوها پشت درهای بسته پیش می‌رود.مجیب خلوتگر، رییس اجرایی دفتر نی (حمایت‌کننده‌ی رسانه‌های آزاد افغانستان) در گفت‌وگویی با شبکه‌ی جامعه‌ی مدنی و حقوق بشر (ازاین به بعد «شبکه») می‌گوید، با این‌که حکومت تعهد کرده بود که جریان مذاکرات با جزییات آن از طریق رسانه‌ها در اختیار مردم قرار گیرد، اما چنین نشد. «رییس‌جمهور در روز جرگه‌ی مشورتی تعهد کرد که ما واژه‌واژه‌ی گفت‌وگوهای صلح را از طریق رسانه‌ها به مردم می‌رسانیم، ولی متاسفانه این‌طور نشد و حکومت افغانستان از خواست رسانه‌ها چشم‌پوشی کرد. در حالی که مردم نیاز دارند بدانند که سرنوشت‌شان چگونه رقم می‌خورد.» آقای خلوتگر می‌افزاید، رویکرد حکومت در دفاع از موقفش ضعیف بوده و نتوانسته است از ارزشی چون آزادی بیان دفاع کند.شبکه: ارزیابی شما از جریان مذاکرات تا کنون چه بوده است؟خلوتگر: یکی از مسائلی که در افتتاحیه‌ی گفت‌وگوها روشن شد، این بود که موقف طالبان تغییر نکرده است و هنوز بر حکومت اسلامی تاکید دارند. موضوع قابل نگرانی دیگر این است که طالبان هنوز هم حکومت افغانستان را غیر مشروع می‌خوانند و آن را به رسمیت نمی‌شناسند. این موارد نشان می‌دهد که مذاکرات اگر ناکام نیست، کامیابی‌اش هم بسیار زمان‌گیر است و باید از هفت‌خوان رستم بگذرد تا به نتیجه برسد. نکته‌ی دیگر این است که تیم دولت در مذاکرات، از یک نشانی ضعیف صحبت کرد.شبکه: منظورتان از این ضعف، دقیقا چیست؟خلوتگر: تیم دولت اگر به صورت واضح و مستقیم نه، به صورت تلویحی از در تضرع وارد شد؛ طوری که گویا برای رسیدن به صلح نیاز به طالبان دارند که این فکر…

ادامه خواندنانتقاد مسئولان رسانه‌ای از بی‌توجهی دولت به جایگاه خبرنگاران در مذاکرات صلح «مردم نمی‌دانند پشت درهای بسته چه می‌گذرد»

«صلحی که در آن حق زنان نقض شود را نمی‌خواهیم»

شماری از مسئولان نهادهای فعال در بخش زنان می‌گویند حکومت باید بر موقف خود مبنی بر دفاع از حقوق زنان در گفت‌وگوهای صلح ایستادگی کند؛ زیرا صلحی که در آن حق زنان نادیده گرفته شود پذیرفتنی نیست.معصومه رحیمی، مسئول شبکه‌ی زنان افغان در بلخ، در گفت‌وگویی با شبکه‌ی جامعه‌ی مدنی و حقوق بشر (شبکه) می‌گوید، موقف حکومت دفاع از حقوق زنان است و باید بر آن استوار باشد. «ما هیچ‌وقت صلحی که در آن حقوق زنان نقض شود را نمی‌خواهیم، بانوان هیچ‌وقت نادیده گرفته‌شدن دست‌آوردهای‌شان را نخواهند پذیرفت و این‌که زنان یک بار دیگر مثل 20 سال پیش خانه‌نشین شوند ممکن نیست.»شبکه: ارزیابی‌تان از آن‌چه تا کنون در مذاکرات گذشته است، چیست؟رحیمی: به نظر من مذاکرات تا کنون مورد قبول زنان نبوده است؛ چون آنان هنوز نگرانی‌هایی در رابطه با حقوق و دست‌آوردهای‌شان دارند. زنان نمی‌خواهند به عقب برگردند و دست‌آوردهای‌شان قربانی شود. اگرچه تا کنون از گفت‌وگوها راضی نیستیم و جریان آن بسیار کند و به صورت گنگ پیش می‌رود، اما در صحبتی که با یکی از اعضای زن تیم مذاکره‌کننده داشتیم، آنان اطمینان دادند که به گونه‌ی درست از ما نمایندگی می‌کنند و از پیشرفت مذاکرات به ما اطمینان می‌دهند.شبکه: به نظر شما گفت‌وگو با گروهی که پیشینه‌ی خوبی، به‌ویژه در رابطه با زنان ندارد به جایی خواهد رسید؟رحیمی: به نظر من توافق صلح دولت با طالبان شاید یک معامله‌ی پنهان بین طالبان و امریکا باشد که ممکن است حقوق زنان در آن نادیده گرفته شود. از یک سو دیدگاه طالبان نسبت به زنان تا کنون تغییر نکرده است و امیدی هم به تغییر آن نیست.شبکه: به نظر شما با توجه به رویکردی که طالبان نسبت به زنان دارند، اگر مذاکرات به توافق بی‌انجامد، وضعیت زنان پس از این توافق چگونه خواهد بود؟رحیمی: اگر طالبان تعهدی مبنی بر احقاق حقوق زنان داشته باشند و جامعه‌ی جهانی…

ادامه خواندن«صلحی که در آن حق زنان نقض شود را نمی‌خواهیم»

در سایه‌ی ابهام پیامد مذاکرات؛«نمی‌توانم برای آینده‌ام تصمیم بگیرم»

در بخش قضا و سارنوالی دانشکده‌ی حقوق درس می‌خواند. می‌گوید این رشته را نه تنها از روی علاقه انتخاب کرده است، بلکه به عنوان یک زن، برای رسیدن به درک بهتر در مورد ارزش‌ها و حقوق اجتماعی، تصمیم به انتخاب آن گرفته است. مریم مرادی، که با وجود برخی دشواری‌ها برای زنان در جامعه، این رشته را انتخاب کرده است می‌گوید، با وجود آگاهی از مشکلات در فضای مردسالار کشور –در سطوح اجتماعی و حکومتی- عدم ارزش‌دهی به زنان و مشکلاتی چون آزار و اذیت بانوان، تصمیم به تحصیل در این رشته گرفته است «به نقل از بزرگان، زنان در جامعه‌ای که تهدیدات بیشتری علیه‌شان وجود دارد، رشد بیشتری خواهند کرد. به هر اندازه که میزان فشار تحمیل‌شده بر انسان‌ها بیشتر باشد، به همان اندازه موفقیت و درخشش بیشتری خواهند داشت.» بانو مرادی می‌افزاید، با درس خواندن در این رشته می‌خواهد سطح مشارکت زنان در بخش قضا و سارنوالی بالا برود؛ زیرا به باور وی، یکی از دلایل پایین‌بودن سطح مشارکت زنان در امور سیاسی و اجتماعی، دست‌نیافتن این گروه به درجه‌های بلند تحصیلی است. اگرچه آرزوهای زیادی در رابطه با رشته‌ی تحصیلی‌اش و کار کردن در این بخش در سر می‌پروراند و امید دارد روزی تمام آن‌ها برآورده شود، اما می‌گوید، به دلیل ترس از حضور طالبان در حکومت، هنوز نتوانسته است برای سال‌های پس از فراغتش از دانشگاه تصمیم بگیرد «حضور طالبان در حکومت تاثیراتی بر سرنوشت زنان خواهد گذاشت، شاید بازهم مثل دوران حکومت‌شان، زنان را کاملا از سیاست و اجتماع حذف کنند.» وی می‌افزاید، امیدوار است تیم مذاکره‌کننده‌ی صلح حقوق و ارزش‌های شهروندان، به‌ویژه زنان و همچنین دست‌آوردهای سال‌های اخیر آنان را نادیده نگیرند. به گفته‌ی بانو مریم، زنان نیز باید برای حقوق خود دادخواهی کنند. بانو مرادی می‌گوید، در نگاه طالبان، وقتی یک زن قدرت‌مند می‌شود، از حقوق خود آگاه می‌شود و در…

ادامه خواندندر سایه‌ی ابهام پیامد مذاکرات؛«نمی‌توانم برای آینده‌ام تصمیم بگیرم»

«چشم امید ما به صلح است»

افزایش خشونت‌ها، به‌ویژه کشتار غیرنظامیان همزمان با آغاز مذاکرات صلح به یکی از نگرانی‌های بزرگ مسئولان دولتی و شهروندان تبدیل شده است. مسئولان در ریاست امور زنان ولایت بغلان می‌گویند این نگرانی زمانی از بین خواهد رفت که گفت‌وگوهای صلح به یک نتیجه‌ی مثبت برسد.خدیجه یقین، رییس امور زنان بغلان در گفت‌وگویی با شبکه‌ی جامعه‌ی مدنی و حقوق بشر (شبکه) می‌گوید، آنان به گفت‌وگوهای صلح باور دارند، اما نگرانی‌هایی نیز در این مورد وجود دارد. «با این‌که مذاکرات صلح در جریان است، هر روز شاهد انفجار، انتحار، ترور و تخلفات اجتماعی استیم، چشم امید ما مردم افغانستان به صلح است؛ صلحی که حتی درصد ناچیزی از راه دست‌یابی به آن طی نشده است.»شبکه: در این صورت پیش‌بینی شما از نتایج گفت‌وگوهای صلح چیست؟یقین: به این گفت‌وگوها خوش‌بین استیم و به آن باور داریم، اما از یک سو تعلل در پیشرفت آن و از سویی افزایش خشونت و ناامنی نگران‌کننده است و این سوال برای ما پیش می‌آید که چرا این گفت‌وگوها نتوانسته است تاثیری بر وضعیت بگذارد، به‌ویژه در این اواخر که شرایط برای مردم سخت‌تر شده است.شبکه: اگر گفت‌وگوهای صلح را به عنوان یک فرصت در نظر بگیریم، زنان چه استفاده‌هایی می‌توانند از آن کنند؟یقین: در صورت برقراری صلح در جامعه، امنیت تامین خواهد شد که در این صورت زمینه‌ی پیشرفت هم فراهم می‌شود و مردم، به‌ویژه زنان می‌توانند برای ارتقاء ظرفیت خود کار کنند و همچنین برای دست‌یابی بیشتر به حقوق‌شان دادخواهی کنند، درست است که زنان در روند صلح سهم دارند، اما این مشارکت بسنده نیست و آنان می‌توانند با استفاده از فرصت پیش‌آمده مشارکت‌شان در روندهای گوناگون سیاسی را بیشتر بسازند.شبکه: نفس حضور زنان در مذاکرات تا چه اندازه می‌تواند بر رویکرد طالبان نسبت به زنان تاثیرگذار باشد؟یقین: زنان می‌توانند مطابق به حقوقی که قانون و شریعت برای آنان در نظر گرفته است، در…

ادامه خواندن«چشم امید ما به صلح است»

«تنها جمهوریت یک بستر مطمئن برای مشارکت زنان است»

شماری از فعالان مدنی به این باورند که حفظ نظام جمهوریت باید در اولویت مذاکرات صلح باشد؛ زیرا جمهوریت تنها نظامی است که متضمن حقوق شهروندان، به‌ویژه زنان است.رحمت‌الله شریعتی، استاد دانشگاه و از فعالان مدنی در دایکندی در گفت‌وگویی با شبکه‌ی جامعه‌ی مدنی و حقوق بشر (شبکه) می‌گوید، هیچ نظامی غیر از جمهوریت نمی‌تواند یک بستر مطمئن و کم‌خطر برای حضور و مشارکت زنان باشد. «ما باید جمهوریت را حفظ کنیم؛ چون این نظامی است که می‌تواند حضور زنان را تضمین کند. من فکر می‌کنم در قدم نخست موضوع جمهوریت برای تمام شهروندان، به‌ویژه زنان بسیار مهم است. موضوع دوم حفظ دست‌آوردهای نوزده سال گذشته است که فوق‌العاده مهم است، مهم‌تر از همه فصل دوم قانون اساسی است، این‌ها موضوعات بنیادی‌ای است که اگر بتوانیم از آن حفاظت کنیم تا حدودی موفق می‌شویم.»شبکه: ارزیابی‌تان از آنچه تا کنون در مذاکرات صلح گذشته است چیست؟شریعتی: هیئت مذاکره‌کننده در یک مدت بسیار طولانی هنوز نتوانسته است روی اجندای مذاکرات صلح به توافق برسد؛ به این معنا که این روند فوق‌العاده مغلق و پیچیده است و این‌ها هنوز به یک مکانیزم مشخص که گفت‌وگوهای صلح مطابق آن پیش برود دست نیافته‌اند. اگر بسیار خوش‌بینانه قضاوت کنیم می‌توانیم بگوییم که دیدگاه هیئت مذاکره‌کننده‌ی دولت افغانستان خوب است، اما دیدگاه طالبان یک مسیر انحرافی است و این می‌تواند دموکراسی نوپای افغانستان، قوانین، دست‌آوردهای گذشته و منافع مردم افغانستان را به مخاطره بی‌اندازد.شبکه: گفت‌وگو با گروهی که پیشینه‌ی خوبی، به‌ویژه در مورد زنان ندارد به جایی خواهد رسید؟شریعتی: متاسفانه در نوزده سال گذشته با این‌که نظام دموکراتیک و مردم‌سالاری تا حدودی به معنای متعارف کلمه در افغانستان حاکم بوده است، طالبان یک تهدید جدی برای حقوق زنان و صلح و امنیت آنان بوده‌اند، اگر این گروه در رأس حکومت قرار بگیرد یا مشارکت گسترده در قدرت داشته باشد طبیعی است که بالاخره موضوع…

ادامه خواندن«تنها جمهوریت یک بستر مطمئن برای مشارکت زنان است»

«هیچ محدودیتی برای زنان افغانستان پذیرفتنی نیست»

شماری از فعالان حقوق زن می‌گویند در صورت امضای توافق‌نامه‌ی صلح و مشارکت طالبان در قدرت نباید محدودیتی در حقوق و فعالیت‌های زنان ایجاد شود؛ زیرا آنان با دشواری‌های زیادی به حقوق‌شان دست یافته‌اند.فریحه ناصری(نام مستعار) از فعالان حقوق زن در بلخ، در گفت‌وگویی با شبکه‌ی جامعه‌ی مدنی و حقوق بشر (شبکه) می‌گوید، هیچ محدودیتی برای زنان افغانستان قابل قبول نیست؛ زیرا زنان افغانستان حقوق خود را با قربانی‌های زیادی به دست آورده‌اند.شبکه: ارزیابی شما از آن‌چه تا کنون در گفت‌وگوهای صلح گذشته است چیست؟ تا چه اندازه می توان به نتیجه‌ی آن امیدوار بود؟ناصری: تقریبا دو ماه از آغاز مذاکرات می‌گذرد، اما طرف‌های مذاکره هنوز در مورد نحوه‌ی مذاکره و اجندا به تفاهم نرسیده‌اند. بر اساس گزارش رسانه‌ها هیچ پیشرفتی در قسمت نهایی‌سازی اجندا دیده نمی‌شود و فعلا برای صحبت در مورد نتیجه زود است.شبکه: گفت‌وگو با گروهی که پیشینه‌ی خوبی، به‌ویژه در رابطه با زنان ندارد چه پیامدی برای حضور اجتماعی و سیاسی زنان خواهد داشت؟ آیا به باور شما زنان وادار به پذیرفتن تغییرات منفی خواهند شد؟‌ناصری: از تشکیل گروه طالبان تا کنون، افراد این گروه هیچ‌وقت به حقوق زنان باورمند نبوده و به آنان احترام نگذاشته‌اند. در ترکیب این گروه هیچ‌گاه زنان شامل نبوده‌اند و این نشان می‌دهد که این گروه هیچ اهمیتی برای حقوق زنان قائل نیستند. طالبان در صورت مشارکت در حکومت ممکن است ضربه‌ی شدیدی به زنان وارد کنند؛ آنان حقوق و آزادی‌های زنان را سلب و محدودیت‌های زیادی برای آنان ایجاد می‌کنند تا زنان نتوانند به صورت آزاد به فعالیت‌های خود ادامه دهند. نخستین ضربه‌ی طالبان به زنان این خواهد بود که آنان را به مردان وابسته کنند، از جمله قواعدی را وضع خواهند کرد که بر اساس آن هیچ زنی حق سفر بدون محرم شرعی را نخواهد داشت، اما از آن‌جایی که زنان در سال‌های پس از سقوط طالبان…

ادامه خواندن«هیچ محدودیتی برای زنان افغانستان پذیرفتنی نیست»

رویکرد طالبان نسبت به زنان؛ عامل نگرانی زنان نسبت به نتایج گفت‎وگوهای صلح

از آغاز گفت‌وگوهای صلح تا کنون برخی از شهروندان کشور با ابراز امیدواری و برخی با در میان گذاشتن نگرانی‏هایی در این مورد، در رابطه با نتایج این مذاکرات ابراز نظر کرده‌اند.دیده شکیب، فعال حقوق زن و استاد دانشگاه از بدخشان، در گفت‌وگویی با شبکه‌ی جامعه‌ی مدنی و حقوق بشر (شبکه) می‌گوید، به عنوان یک زن، یکی از بزرگ‏ترین نگرانی‏هایش در رابطه با گفت‌وگوهای صلح، مسئله‌ی مخالفت طالبان با زنان است. «با این‏که می‏خواهم خوش‏بین باشم، اما به عنوان یک زن افغان یکی از بزرگ‏ترین نگرانی‏هایی که دارم و در هر فرصتی که پیش آمده آن را ابراز کرده‏ام، این است که به نظر من گفت‏وگو با گروهی که نیمی از جمعیت کشور یعنی زنان را قبول ندارند بسیار خطرناک است.»شبکه: ارزیابی شما از آن‏چه تا کنون در گفت‏وگوهای صلح گذشته است، چیست؟شکیب: با این‌که نزدیک به دوماه از آغاز مذاکرات می‌گذرد هیئت مذاکره‌کننده هنوز نتوانسته است روی مسائل کوچک و ابتدایی به نتیجه برسد؛ به همین دلیل فکر می‌کنم کارها به خوبی پیش نمی‌رود، به‌ویژه این‌که می‌بینیم مسئولانی از جمله آقای خلیل‌زاد نگرانی‌هایی در این رابطه ابراز می‌کنند، اما اگر روی دیگر سکه را ببینیم، این مسئله قابل درک است؛ در کشوری که حدود چهل‌سال گرفتار جنگ بوده، برقراری صلح و پایان‌دادن به خشونت در چهل‌روز نا ممکن است و شاید تنها دلیل و توجیه برای تاخیر در گفت‌وگوهای صلح همین مسئله باشد. به طور کلی این‌که طرف‌های مذاکره هنوز حتی روی اصول و قواعد به نتیجه نرسیده‌اند، بسیار مایوس‌کننده است.شبکه: به نظر شما گفت‌وگو با طالبان به جایی خواهد رسید؟شکیب: فکر می‌کنم مسئله‌ی صلح و جنگ افغانستان تنها مربوط به خود مردم آن نیست، بلکه جنگی است که به ما تحمیل شده است و راه حل آن پا در میانی سیاسیون خارجی، کشورهای همسایه و کسانی است که در داخل و خارج از کشور نفوذ و…

ادامه خواندنرویکرد طالبان نسبت به زنان؛ عامل نگرانی زنان نسبت به نتایج گفت‎وگوهای صلح

به دنبال تفاهم‌هایی در میان تفاوت‌ها؛ زنان از دردهای مشترک‌شان می‌گویند

ادعای تفاوت خواسته‌ها و دغدغه‌های زنان شهری و روستایی و فرق بین تعریف آنان از حقوق اساسی، موضوعی است که چندی پیش انگیزه‌ی ایجاد کارزاری با عنوان «روایت زنانه» شد. اعضای این کارزار می‌گویند، یکی از اهداف آنان برای ایجاد آن، جمع‌آوری روایت‌های زنان از سرتاسر کشور برای یافتن درد مشترک میان آنان و به اشتراک‌گذاشتن این درد با دیگران است.عطیه مهربان، از اعضای کارزار روایت زنانه، در گفت‌وگویی با شبکه‌ی جامعه‌ی مدنی و حقوق بشر (شبکه) می‌گوید، آغاز کار آن‌ها در رابطه با حقوق اساسی بوده است و این‌که بدانند این حقوق تنها برای زنان کابل و مراکز ولایات اهمیت دارد یا این‌که تمام زنان دغدغه‌ی این موضوع را دارند. «موضوعی که از سوی طالبان و حتی خارجی‌ها دامن‌زده می‏شد، این بود که حرف‌ها و حرکت‌های اعتراضی زنان در رابطه با روند صلح و نگرانی آنان از نقض حقوق‌شان، تنها منحصر به زنان شهری است و زنان روستایی چنین خواسته‌هایی ندارند و این مسائل برای آنان اهمیتی ندارد.»شبکه: نتیجه‌ای که تا کنون از روایت‌های نشرشده گرفته‌اید چیست؟مهربان: ما در مورد حقوق اساسی زنان کار کرده‌ایم که نخستین مسئله در آن، حق آموزش زنان بود که به شکل بسیار گسترده‌ای مورد استقبال قرار گرفت. پس از آن، حق کار و فعالیت مدنی و مشارکت سیاسی و فعلا نیز حقوق قربانیان جنگ موضوع بحث کارزار است. چیزی که تا کنون دریافتیم این است که بیشتر زنان در مورد حق آموزش حرف می‌زنند، اما مسائلی از جمله مشارکت سیاسی به تناسب حق آموزش از موضوعات کم‌تر شناخته‌شده است؛ به باور گروه ما، دلیل این موضوع این است که در بسیاری از مناطق اصلا در این مورد با زنان حرف زده نشده است و بسیاری از زنان مفهوم مشارکت سیاسی و فعالیت مدنی را درک نمی‌کنند. در کل بر اساس نظریاتی که تا کنون از تمام ولایات کشور داشتیم، هیچ زنی…

ادامه خواندنبه دنبال تفاهم‌هایی در میان تفاوت‌ها؛ زنان از دردهای مشترک‌شان می‌گویند

از دردسر عکس تا خطر نقاب‌پوشان؛زنان بدخشان دست به گریبان سنت‌های اجتماعی

ساختار جوامع سنتی، به‌ویژه تفکرات تندروانه از موانعی بر سر راه فعالیت‌های زنان خوانده شده است. جامعه‌ی افغانستان نیز به عنوان یکی از این جوامع با داشتن افکار افراطی باعث ایجاد مشکلاتی بر سر راه تحصیل و فعالیت زنان شده است.آصفه کریمی، نماینده‌ی ولایتی دفتر مشارکت زنان در بدخشان، در گفت‌وگویی با شبکه‌ی جامعه‌ی مدنی و حقوق بشر (شبکه) می‌گوید، آنان در بدخشان به عنوان فعالان زن با مشکلات گوناگونی روبه‌رو استند و موانع زیادی بر سر راه‌شان وجود دارد.شبکه: لطفا کمی در مورد این مشکلات توضیح بدهید.کریمی: کار در بدخشان بسیار دشوار است؛ چون مردم این‌جا افکار و باورهای گوناگون دارند. یکی از مشکلات زنان فعال در این‌جا این است که اگر فعالیتی انجام دهند و بخواهند عکسی از خود را با شرح آن فعالیت در شبکه‌های اجتماعی به اشتراک بگذارند عکس آنان به عنوان تصویر یک شخص «بد» استفاده می‌شود، خود من هم در این مورد تجربه دارم؛ در این اواخر یک برنامه‌ی آگاهی‌دهی در یکی از ولسوالی‌ها برگزار کرده بودیم، پس از پایان‌یافتن برنامه و پیش از این‌که به مرکز برسم عکس‌های من در صفحه‌های اجتماعی پخش شده بود و شماری در بخش نظریات دشنام داده بودند، درست است که شاید خانواده‌ی من مشکلی با این موضوع نداشته باشد، اما بسیاری از خانواده‌ها این اجازه را به فرزندان‌شان نمی‌دهند که عکسی از خود در شبکه‌های اجتماعی به اشتراک بگذارند و به همین دلیل برای برخی زنان مورد استفاده قرار گرفتن عکس‌شان در فضای اجتماعی به یکی از موانع فعالیت آنان تبدیل شده است، هرچند شاید مشکل عکس به نظر دیگران کوچک بیاید، اما تعداد بسیار زیادی از زنان شاغل، به‌ویژه فعالان مدنی و کسانی که فعالیت‌های حقوقی انجام می‌دهند به این دلیل که عکس یا شماره‌ی تماس‌شان مورد استفاده قرار گرفته است از کارهای‌شان دست کشیده‌اند. از سوی دیگر در این اواخر افراد گروهی به…

ادامه خواندناز دردسر عکس تا خطر نقاب‌پوشان؛زنان بدخشان دست به گریبان سنت‌های اجتماعی

حضور معنادار اقلیت‌های آسیب‌پذیر در روند صلح

در این کنفرانس که روز شنبه 3 عقرب برابر با 24 اکتوبر از سوی شبکه جامعه مدنی و حقوق بشر و موسسه حقوق بشر و محو خشونت برگزار شده بود، 70 تن به شمول نمایندگان اقلیت‌های قومی سادات، قزلباش و اقلیت مذهبی شیعه اسماعیلیه، والی بامیان، نماینده شواری ولایتی، نماینده قوماندانی امنیه، آمر امور سرحدات و قبایل، رییس کمیسیون حقوق بشر، آقای عبدالودود پدرام رییس اجرایی موسسه حقوق بشر و محو خشونت، فعالان جامعه مدنی، خبرنگاران، استادان، دانشجویان و فرهنگیان اساتید دانشگاه، محصلین  و فرهنگیان حضور داشتند. در آغاز برنامه آقای اسماعیل ذکی، به نمایندگی از شبکه جامعه مدنی و حقوق بشر و مؤسسه حقوق بشر و محو خشونت، پیرامون اهداف کنفرانس و تحقیقات انجام شده توسط این دو مؤسسه در 9 ولایت کشور صحبت کرد و یک گزارش تحقیقی را ارائه کرد. پس از آن محترم سید انور رحمتی، والی بامیان پیرامون موضوع کنفرانس صحبت کرد و ضمن قدر دانی از تدویر کنفرانس، گفت، صلح خواست تمام مردم افغانستان است و حکومت تلاش دارد تا با استفاده از هر فرصت ممکن برای ایجاد صلح، زمینه‌سازی کند. وی افزود، رهایی طالبانی که جانی‌ترین آدم‌ها بودند، خود حسن نیت دولت افغانستان را نشان می دهد و آنان با تمام توان از دست آوردهای نزدیک به دو دهه دفاع می‌کنند. در بخش بعدی کنفرانس محترم محمدسجاد محسنی، سخنگوی شورای علمانی بامیان در رابطه با مدارا و همدیگرپذیری از دیدگاه اسلام صحبت کردند. وی در بخشی از سخنانش گفت: "در تمام ادیان الهی و مذاهب اسلامی صلح جایگاه خاصی داشته و به عنوان یک اصل مطرح است. اسلام همواره به مدارا و همزیستی مسالمت آمیز تأکید دارد و پیروان خود را به روادای و گذشت توصیه می کند". بعد از آن محترم آقای حاجی اسدی، نماینده شورای ولایتی در سخنرانی که داشتند، بر حفظ وحدت و یکپارچگی بین تمام اقشار جامعه…

ادامه خواندنحضور معنادار اقلیت‌های آسیب‌پذیر در روند صلح