نویسنده: Sayed Hussain Hussainy

این نویسنده نوشته است 1063 مقالات

افتتاحِ جادۀ شهید اجملِ نقشبندی

جادۀ شهید اجملِ نقشبندی، توسطِ رییسِ اتحادیۀ ملیِ ژورنالیستانِ افغان، رسماً‌ افتتاح شد. به تأریخِ ۲۶ جون ۲۰۱۰، شماری از ژورنالیستان، نهادهای جامعۀ مدنی و مسؤولانِ رسانه ها، جهتِ افتتاحِ جادۀ شهید اجملِ نقشبندی، گردِهم آمدند. جاده یی، که به نامِ شهید اجملِ نقشبندی نامگذاری شده، از چهارراهیِ دهنِ باغ آغاز و در چهارراهیِ برکی پایان مییابد. در مراسم افتتاح این جاده، عبدالحمید مبارز، رییسِ اتحادیۀ ملیِ ژورنالیستان افغانستان، محمد نعیم نظری، هماهنگ کنندۀ شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوقِ بشر و عضو شورای عالی رسانه ها، صـــدیق الله توحیـــدی، رییس دیده بانِ رسانه ها، باری سلام، رییسِ آوانما پرودکشن، فهیم دشتی، مدیرِ مسؤولِ هفته نامۀ کابل، سید علی محمد رضوانی، مدیر مسؤول هفته نامۀ اقتدارِ ملی، شماری از اعضای خانوادۀ شهید اجملِ نقشبندی و خبرنگاران رسانه های مختلف، حضور داشتند. مراسم، با سخنانِ عبدالحمید مبارز، رییسِ اتحادیۀ ملیِ ژورنالیستانِ افغانستان، آغاز گردید. وی، در بخشی از سخنانِ خویش، گفت: «این جاده را جهتِ ارجگزاری به این ژورنالیست، به نامِ اجملِ نقشبندی مسمی میکنیم». وی، از دولت خواست تا به امنیتِ روزنامه نگاران، توجه جدی کند؛ چون بدتر شدنِ وضعیتِ امنیتی، تأثیرِ مستقیم بر کارِ روزنامه نگاران دارد. صدیق الله توحیدی، رییس دیده بانِ رسانه ها نیز، طی مصاحبه یی با رسانه ها گفت: « همه ساله، امنیتِ ژورنالیستان کشور، رو به خرابی بوده و شمارِ زیادی از ژورنالیستان و خبرنگاران، از سوی جناحهای مختلف، لت و کوب شده اند. وی، از دولت خواست تا در تأمینِ امنیتِ ژورنالیستان، جدیتِ بیشتر به خرچ دهد». این در حالی است، که پیش از این رحیم الله سمندر، رییسِ انجمنِ آزادِ ژورنالیستان، به رسانه ها گفته بود، که در سال ۲۰۰۹ میلادی، ۱۲۰ مورد خشونت، شاملِ جراحت، بازداشت، اختطاف، لت و کوبِ ژورنالیستان و مسدود شدنِ رسانه ها صورت گرفته است. آقای نقشبندی، هنگامِ همراهی با «دانیل ماستروجیاکومو»، خبرنگارِ ایتالیایی و سید…

ادامه خواندنافتتاحِ جادۀ شهید اجملِ نقشبندی

گزارش مختصر از کنفرانس مطبوعاتی پیرامون دیدگاههای شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوق بشر در رابطه با تشکیل کابینۀ جدید

گزارشگر: گل بشره احمدزی به دنبال معرفی نامزد وزیران کابینۀ جدید کشور، شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوق بشر افغانستان، به تأریخ ۷ جدی ۱۳۸۸، برابر با ۲۸ دسامبر ۲۰۰۹، کنفرانس مطبوعاتی را به منظور طرح خواستها و پیشنهادهای جامعۀ مدنی به دولت، راه اندازی کرد. در این کنفرانس مطبوعاتی، تعداد کثیری از رسانه های ملی و بین المللی و نماینده گان نهادهای عضو شبکه، اشتراک کرده بودند. در آغاز کنفرانس، آقای محمد نعیم نظری، هم آهنگ کنندۀ شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوق بشر افغانستان، حضور گرم رسانه ها و اعضای نهادهای عضو شبکه را خیرمقدم گفت و هدف از برگزاری این کنفرانس مطبوعاتی را جلب توجه دوبارۀ حکومت و شورای ملی، در خصوص خواستها و پیشنهادهای جامعۀ مدنی، در زمینۀ ایجاد یک کابینۀ کارا، با رعایت همسانی جنسیتی و مبرا از چهره های قانون شکن و متخلف از حقوق بشر بیان کرد و از سوی دیگر، نادیده گرفتن نکات مطرح شده از سوی نهادهای جامعۀ مدنی و حقوق بشر را علتی بر برگزاری این کنفرانس مطبوعاتی خواند. سپس، اعلامیۀ مذکور، توسط آقای خانعلی رادمند، مسؤول نهاد اجتماعی و فرهنگی صلح و عضو کمیتۀ اعلامیه ها و پیامهای شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوق بشر، به خوانش گرفته شد. در فرجام، اعضای کمیتۀ اعلامیه ها و پیامهای شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوق بشر افغانستان، هریک، احمد جاوید شکیب، رییس بنیاد صلح و عدالت، باری سلام، رییس رادیو صبح بخیر افغانستان و انجنیر یونس اختر، رییس مؤسسۀ ارتباط، به پرسشهای خبرنگاران، پاسخهای مفصل ارایه داشتند. در ذیل، متن کامل اعلامیۀ مذکور را به خوانش بگیرید: ------------------------------------------------------------------------------------------- اعلامیۀ شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوق بشر افغانستان پیرامون تشکیل کابینۀ جدید ۷ جدی ۱۳۸۸، برابر با ۲۸ دسامبر ۲۰۰۹ کابل ـ افغانستان به تأریخ ۲۸ قوس سال جاری، سخنگوی رییس دولت جمهوری اسلامی افغانستان، طی کنفرانس مطبوعاتی اعلام کرد، که رییس حکومت، فهرست اعضای…

ادامه خواندنگزارش مختصر از کنفرانس مطبوعاتی پیرامون دیدگاههای شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوق بشر در رابطه با تشکیل کابینۀ جدید

جامعۀ مدنی، جامعۀ روا دار

سخن این شماره جامعۀ مدنی، جامعۀ «روا داری» است و حد اقل نمیتوان جامعۀ مدنیی یافت که در آن روا داری اهمیتی بنیادین نداشته باشد. روا داری چیست؟ روا داری یا مدارا یعنی دیگران را بر طریق معقول و معمول خود شان پذیرفتن. البته روا داری - مثل هر جلوۀ دیگر حیات انسانی- هرگز تعریف کاملی نخواهد یافت. مثلاً اگر کسی طریق معقول و معمول خود را آدم کشی میداند، روا داری در مورد او بی معنا میشود. روا داری موضعی عملی است و در آزمون روابط جمعی، کیفیت خود را نشان میدهد. اما پی سنگ این موضع عملی، بر زمینۀ نگرشی نظری نسبت به انسان و قابلیتها و خطاهای او استوار است. به بیانی دیگر، آن کس که انسان شناسی اش به روا داری راه میدهد، در عمل هم با شجاعت و عمق بیشتری مدارا میورزد. انسان شناسی یعنی همت گماردن به شناخت آدمی در احوال مختلف اش: انسان ِ فرد، انسان در جمع، انسان در تن، انسان در فرهنگ، انسان در تاریخ، انسان در جغرافیا، انسان دردین، انسان در جنگ و از این قبیل. شناختن این انسان در این احوال، و در بیش از اینها، به گرد آوردن اطلاعات نیاز دارد. هر کس که «بخواهد که بشناسد» نیازمند داده ها و خبرها میشود. کسب و ثبت اطلاعات، پایۀ هرگونه انسان شناسی است و از جمله انسان شناسیی که به روا داری راه بدهد نیز سخت محتاج اطلاعات است. روا داری در خلاء بی خبری، معنا و شکل نمی یابد. اگر کسی فقط خود را بشناسد و از جهان پیرامون خود « و تنوع و تکثری که در آن هست » بی خبر باشد، چنین کسی نمیتواند اهل روا داری باشد. چرا که روا داری تنها در آزمون روابط جمعی به محک زده میشود. آدم روا دار میداند که در عالم کثرت زندگی میکند و در این…

ادامه خواندنجامعۀ مدنی، جامعۀ روا دار

دسترسی به اطلاعات، یکی از اولویتهای ستراتیژیک برای شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوق بشر

دسترسی به اطلاعات، به یکی از نیازمندیهای مهم در کشور مبدل گردیده است. گستردگی فساد اداری، کم توجهی به خواستهای شهروندان برای اطلاعات در جریان انتخابات و نبود ارتباط ارگانیک میان شهروندان و دولت افغانستان، از نتایج و پیامدهای ناخوشایند کمبود دسترسی به اطلاعات به حساب می آید. در جریان شش سال اخیر، شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوق بشر افغانستان، بحثهای گسترده یی را در پیوند به حقوق بشر راه اندازی نموده است و در نتیجۀ این بحثها، به این باور رسیده است، که پرداختن به دسترسی به اطلاعات، زمینه های تطبیق ارزشهای حقوق بشر را مساعدتر میگرداند. برای پرداختن کارشناسانه پیرامون دسترسی به اطلاعات، شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوق بشر افغانستان، سمپوزیم تحلیلی پیرامون دسترسی به اطلاعات را، به تأریخ ۲۹ می ۲۰۰۹، در شهر مزارِشریف راه اندازی نمود. اشتراک کنندگان این سمپوزیم، عوامل کمبود دسترسی به اطلاعات را به پژوهـــش گرفت و راهــــهای مـــؤثری را برای شـبکۀ جامعۀ مدنی و حقـوق بشر افغانستان پیشنهاد نمود. سمپوزیم تحلیلیِ مذکور دریافت، که برای واقعی ساختن دسترسی به اطلاعات، نیازی به قانون دسترسی به اطلاعات وجود دارد. سمپوزیم پیشنهاد نمود تا گروه کاریی از نخبگان در شهر مزارِشریف شکل گیرد، تا این گروه، نخستین پیشنویس قانون دسترسی به اطلاعات را تهیه نماید. دریافتهای این سمپوزیم شامل برنامه های اجرایی شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوق بشر گردید. پس از آن که گروه کاری شکل گرفت، دبیرخانۀ شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوق بشر افغانستان، هماهنگیهای لازم را برای شکلگیری نخستین طرح پیشنویس فراهم نمود. اعضای گروه کاری، که عبارتند از آقای سید محمد اسلامی، کارشناس امور دینی، آقای رحیم ابراهیم، روزنامه نگار و استاد دانشگاه، آقای تقی واحدی، روزنامه نگار و فعال حقوق بشر و آقای کاوه سحاب، کارشناس امور حقوقی، توانستد در مدت هفت ماه کار خستگی ناپذیر، نخستین طرح پیشنویس را تهیه کنند و آن را برای نهادهای مدنی،…

ادامه خواندندسترسی به اطلاعات، یکی از اولویتهای ستراتیژیک برای شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوق بشر

جامعۀ مدنی و دموکراسی

عبدالفتاح آنس - هرات چکیده: جامعۀ مدنی از پیچیده ترین مفاهیم سیاسی – فلسفی عصر حاضر است که با وصف وجود تعبیرهای زیاد از آن، تا هنوز دانشمندان و اندیشمندان به یک تعریف عمیقا جامع و مانع از آن دست نیافته اند و در کنار آن، تا هنوز شک و تردید های بس فراوانی به خاطر هم پا، هم دست و هم نفس شدن آن با نوعیت نظامهای حاکم در جهان، وجود دارد؛ اما از سازه کار ها و مؤلفه های جامعۀ مدنی و دموکراسی بر می آید که میانۀ جامعۀ مدنی با دموکراسی خوبتر از سایر سیستم های حکومتی است و این دو، در کنار هم زود تر میتوانند جامعه را به نبوغ و شعور سیاسی برسانند. کلمات کلیدی: جامعۀ مدنی، دموکراسی، تاسیس کانونها و سازمانها، دولت مقدمه: در فرایند عصر انفجار اطلاعات و باز شدن کانالهای ورودی و خروجی جوامع در حال توسعه، نیاز مبرم و اساسی به توضیح و تبیین مفاهیم جدید است؛ مفاهیمی که اغلبا نسخۀ مستعمل و نا کارای آن باالاجبار (به دلیل جهانی شدن یا جهانی سازی) وارد این کشور ها میشود. چه بسا نیاز است که هر پدیده یا پدیداری، رشد طبیعی خود را بپیماید. در این مقال تلاش شده تا ابتداء به طور مختصر به چیستی مفاهیم جامعۀ مدنی و دموکراسی پرداخته شود و سپس احتمال همسویی آنها از ورای مؤلفه ها و ساختار های آنها جستجو شود. فهرست مطالب: • مفهوم و پیشینۀ جامعۀ مدنی و دموکراسی • کار ویژه های جامعۀ مدنی و دموکراسی • ترکیب جدا نا پذیر جامعۀ مدنی و دموکراسی ۱- مفهوم و پیشینۀ جامعۀ مدنی و دموکراسی مفهوم جامعۀ مدنی در تاریخ اندیشۀ سیاسی، از نقش واهمیت دیرینه یی بر خوردار است. ما نخستین بار به این مفهوم در نوشته های سیاسی روم باستان بر میخوریم، سپس با شکل گرفتن ذهنیت مدرن در عصر…

ادامه خواندنجامعۀ مدنی و دموکراسی

انتخابات، رإی اکثریت و حقوق همۀ شهروندان

حسین سرامد    چنانچه می‌دانیم در نظام دموکراسی، قدرت خاست‌گاه مردمی دارد و بنابر خواست و رضایت مردم و از طریق قرارداد میان مردم ایجاد می‌شود. یعنی قدرت سیاسی اساساً متعلق به مردم است (که از آن‌ها به نام «شهروندان» یاد می‌شود) و زمامداران و صاحبان قدرت، در واقع امانت‌داران آن اند، که برای مدت معینی در مرجعیت استفاده و اِعمال قدرت قرار می‌گیرند. مرتبط به این مسأله، دو نکتۀ مهم و مرتبط به هم، قابل طرح است؛ یکی این‌که شهروندان، قدرت سیاسی را از طریق سازوکار مشخص و تعریف شده‌یی به نام «انتخابات»، به این زمامداران واگذار می‌کنند، دیگر این‌که این زمامداران، برای یک دورۀ زمانی معین، در این موقف تعیین و توظیف می‌شوند.      معین و محدود بودن زمان حکومت زمامداران به این معناست که شهروندان صلاحیت آن را دارند که بعد از مدت معینی کس دیگری را در این موقف بگمارند و امانت‌دار قدرت خود بسازند و طبعاً آن‌ها کسی را برمی‌گزینند که بر وی اعتماد بیش‌تر داشته باشند. از این‌رو، قرار گرفتن در مرجعیت رهبری و اِعمال قدرت سیاسی، تنها از طریق جلب و کسب اعتماد و رضایت شهروندان امکان‌پذیر است. در غیر آن، از هیچ طریق دیگر، امکان رسیدن به مرجعیت نماینده‌گی و اِعمال قدرت سیاسی، امکان‌پذیر نیست.      چنانچه اشاره شد، انتخابات، سازوکار واگذاری و انتقال قدرت سیاسی به یک زمامدار است. یعنی، اراده و رضایت شهروندان در نظام‌ دموکراسی، از طریق انتخابات تبارز می‌یابد. انتخابات، امکان آن را فراهم می‌سازد که شهروندان، فارغ از هرگونه ترس و فشار و نگرانی، آزادانه، زمامدار مورد نظر خود را برگزینند.      میکانیسم انتخابات به گونه‌یی است که به صورت طبیعی، توافق نظر اکثریت شهروندان را آشکار می‌سازد. یعنی، هرکسی می‌خواهد در مرجعیت رهبری و استفاده از قدرت سیاسی قرار گیرد، باید توافق اکثریت شهروندان را با خود داشته باشد، تا بتواند به مرجعیت اِعمال…

ادامه خواندنانتخابات، رإی اکثریت و حقوق همۀ شهروندان

دستنامۀ آموزشی انتخابات پارلمانی

مقدمه: دستنامۀ آموزشی انتخابات پارلمانی قبلاً در ما ه اپریل سال روان به تیراژ ۲۰۰۰ نسخه چاپ گردیده بود، که اینک بنا بر تقاضای عدۀ زیادی از دوستان، اقدام به چاپ دوم آن نمودیم. در چاپ دوم، علاوه بر تصحیح اشتباهات تایپی تغیییرات جزئی هم مخصوصاً در مبحث ( دولت و قوای سه گانۀ آن) آمده است. لازم به تذکر است که این جزوه به همکاری قلمی محترم دیپلوم انجنیر راشد رستمی، رئیس مرکز تعاون برای بازسازی و انکشـــــــــــــــــــــــاف افغانستان (CCARD) به دست نشر سپرده شد. ضمناً باید یادآور گردید که در چاپ دوم آن، مؤسسۀ محترم CCARD ، که یکی از نهادهای عضو شبکه می باشد، قسمتی از مصارف چاپ آن را نیز عهده دار شده است. منابعی که در تهیۀ این اثر از آنها استفاده شده به قرار زیر می باشند: ۱- قانون اساسی جمهوری اسلامی افغانستان؛ ۲- مسایل حقوق سیاسی، به انضمام ترجمۀ قوانین اساسی فرانسه، آلمان، انگلستان، امریکا و شوروی (سابق) / دکتر جعفر بوشهری؛ ۳- مفاهیم علوم اجتماعی – دموکراسی – Arblaster,Anthony Introducing Democracy-David Beetham & Kevin Boyle- 4 Stichwort:Wahlen-Wichard Woyke, Udo Steffens- 5 Kommunalpolitik und Kommunalwahlen in Nordrhein- - 6 Westfalen, Uwe Andersen ۷- تفسیر نامۀ واژه های اعلامیۀ جهانی حقوق بشر / ملک ستیز. شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوق بشر دوم جوزای۱۳۸۴ کابل / افغانستان ...................................................... نسخۀ مکمل این کتاب را به گونۀ «پی دی اف» دریافت نمایید.

ادامه خواندندستنامۀ آموزشی انتخابات پارلمانی

مادۀ سوم و چهارم:

مادۀ سوم: هرکس حق دارد از زند گی، آزادی و امنیتِ شخصی برخوردار باشد.   مادۀ سومِ اعلامیۀ جهانی حقوق بشر بر حقِ حیات، آزادیها و امنیتِ شخصی تأکید دارد. در اینجا به گونۀ فشرده به مبحثِ حقِ حیات و امنیتِ شخصی می پردازیم .   حق حیات ...................................................................................................... Right to Life حق ِ حیات، حقِ ذاتی و فطری هر انسان است. حقِ حیات از بدو تولد به انسان اهدا می گردد. این حق در وجودِ انسانها تولد می شود و رشد می کند. از همین جاست که برخی از حقوقدانان حقِ حیات را از نضجگیری جنین در وجودِ مادر به رسمیت می شناسند. آنها مخالفت شان را از کورتاژ (ازبین بردنِ کودک در بطن مادر) ابراز می دارند. عدۀ قابلِ ملاحظه یی از دانشمندان به این فکر ند که دولت ضامنِ حقِ انسان است و چون انسان قرارش را با دولتش می گذارد ، بن اءً دولت را بر حفاظتِ حقوقِ خویش متعهد می داند. در بسیاری از مجامع بین المللی، اشدِ مجازات (اعدام) را به عنوانِ تخطی شدیدِ حقِ حیات دانسته و از کشورهای ی که اعدام را اعمال می نمایند ، شدیداً انتقاد صورت می گیرد. از قوانینِ کشورهای اتحادیۀ اروپایی، اعدام، به صورتِ کل، حذف گردیده و حبسِ ابد را اشدِ مجازات می دانند . در جهانِ امروز، بیشترین اعدامها ، به ویژه اعدامهای سیاسی ، در کشورهای چین، ایران، عربستانِ سعودی و ازبکستان صورت می گیرد. در کشورهای امریکایی ، به ویژه در کشورِ ایالاتِ متحدۀ امریکا، اعدام به نوعِ مجازاتِ قبول شده ی ی مبدل گ شته است. کم ی سیونِ حقوق بشرِ سازمانِ مللِ متحد ، به پشتیبانی تعداد کثیری از کشورهای مخالف با اعدام، با صراحتِ تمام، از کشورهای مجری اعدام خواست تا در مورد، بازنگری نمایند. امنیت شخصی ................................................................................................ Personal Security امنیت ِ شخصی، در واقع، ضمانتگرِ آزادیها یی…

ادامه خواندنمادۀ سوم و چهارم:

زنان، همچنان با محدودیتهای زیادی مواجه اند

(گفتگو با ماری عنایت، رییس مؤسسۀ زنان آموزگار و عضو شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوق بشر) حسین سرامد لطفاً مؤسسۀ زنان آموزگار را برای خوانندگان عزیز معرفی کنید؟ مؤسسۀ زنان آموزگار، حدود چهار سال پیش ایجاد شده است و جواز فعالیتهای خود را از وزارت محترم اقتصاد دریافت کرده است. این مؤسسه، در عرصۀ آموزش حقوق بشر، حقوق زن و حقوق طفل کار میکند. مؤسسۀ ما، افتخار عضویت در شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوق بشر را دارد و تا کنون با حمایت این شبکه، برنامه های با کیفیت و زیادی را راه اندازی کرده ایم. از جملۀ این برنامه ها میتوان از کورس آموزشی رفع خشونت علیه زنان یاد کرد، که در منطقۀ قلعه بختیار ولایت کابل، برای خانمهایی که از سطح آموزش بسیار پایین برخوردار اند، برگزار کرده ایم. بر اساس این برنامه، دهها تن آموزش میبینند. انگیزۀ اولی من برای راه اندازی این برنامه، خودسوزی یک دختر بود؛ یعنی با شنیدن خبر این حادثه، موضوع را در منطقه بررسی کردیم و در آنجا، خانواده هایی را یافتیم که دختران جوان داشتند و به علت داشتن اقتصاد بسیار ضعیف، ظلم و جبر و خشونت بسیار زیاد بر این خانواده ها حاکم بود. ما تعدادی از این دختران را در یک مکان آموزشی جمع کردیم و آنها را تحت آموزش گرفتیم. در این مکان آموزشی، علاوه بر آموزش حقوق بشر و حقوق زن، کارهای دستی نیز کار میشد، که تا کنون، دهها تن از زنان و دختران، از آن بهره مند شده اند. شما از آموزش حقوق بشر برای زنان یاد کردید. چرا برای رفع خشونت، بر آموزش حقوق بشر تأکید میکنید؟ آیا آموزش حقوق بشر و حقوق زن میتواند مشکل خشونت را رفع کند؟ به نظر ما، مشکل اصلی زنان و دختران در این است که آنان از حقوق شان آگاهی ندارند. وقتی آنها با حقوق شان…

ادامه خواندنزنان، همچنان با محدودیتهای زیادی مواجه اند

مرکز منابع

 مرکزِ منابع، به گونۀ متواتر، گفتمانهای حقوق بشر و جامعۀ مدنی را در راه اندازی مباحثات، گفتگوها، میزِگردها و جمعبندی به چالش می کشاند. مرکزِ منابع در این گفتمانها نقشِ محوری دارد و از نحوۀ پرداخت به گفتمانها، گزارشها و نتیجه گیریهای خویش را به شبکه می سپارد. وقت کاری این مرکز همه روزه، به استثنای روزهای جمعه و شنبه، از ساعتِ هشتِ صبح تا چهارِ بعد از چاشت است، که علاقمندان می توانند ازین تسهیلات استفاده نمایند.

ادامه خواندنمرکز منابع