کابینه یی، که مرد سالار است
گفتگو با خانم روشن څیړن، رییس مرکز آموزشهای حقوق بشر برای زنان افغان و عضو بورد شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوق بشر فروزان درویش حضور کمرنگ زنان، در کابینۀ جدید را چگونه ارزیابی می کنید؟ من، نقشی را، که زنان با حضور خود درین کابینه تمثیل کنند، نمی بینم؛ امّا یک پرسش مهم ذهنم را مشغول کرده است، که آیا زنان افغانستان نتوانسته اند ظرفیتی را کسب نمایند که ادارات بیشتری را مدیریت و رهبری نمایند؟ چنین پرسشی، ذهنیت اجتماعی را نیز مشغول گردانیده است و جو حاکم، حکم می کند، که گویا زنان، قدرت مدیریت را حاصل نکرده اند. این جو حاکم، برای من، که یک فعال حقوق بشر هستم، خیلی غیرِقابل قبول به نظر می رسد. باید به جای گفتن از کمبود ظرفیت زنان، از نبود ارادۀ سیاسی برای نقش فعال زنان، حرف زده شود. من، متیقین هستم که رهبران سیاسی افغانستان، ارادۀ سیاسی ندارند تا زنان افغانستان، ارادۀ شان را در رهبری و مدیریت وزارت خانه ها تمثیل نمایند. از دیدگاه های شما معلوم می شود که زنان افغان، توان مدیریت را دارند؛ پس در کدام زمینه ها این مدیریت را میتوان به واقعیت تبدیل کرد؟ اگر گذر کوتاهی به تأریخ کشور، پس از دوران امانیه داشته باشیم، دیده می شود که زنان افغان، پُستهای مهم رهبری سیاسی را در دست داشته اند و تجارب، نشان می دهد که آنان ظرفیت رهبری را دارند. حتا میتوان با صراحت گفت، که در برخی از موارد، ظرفیت رهبری زنان نسبت به ظرفیت رهبری مردان، مؤثرتر است. من نمونه یی در زمینه می آورم: زنان برجستۀ افغان، می توانند وزارتهای معارف، صحت عامه، تحصیلات عالی و امور پارلمانی را به خوبی مدیریت و رهبری کنند. این سکتورها، در پهلوی این که به نقش فعال زنان از دیدگاه روان اجتماعی نیازمند اند، از دیدگاه همسانی جنسیتی نیز می توانند…