سیاسی شدنِ حقوقِ بشر، چالشِ بزرگی در تطبیقِ ارزشهای حقوقِ بشر در افغانستان
علی کنیشکا از آنجایی که امروزه حقوقِ بشر در افغانستان با مفاهیمِ متعدد تعبیر و با اهدافِ گوناگون استفاده می گردد، بر آن شدیم تا مصاحبه یی با یکی از فعالینِ حقوقِ بشر، آقای احسانِ قانع، ترتیب دهیم. آنچه را که در اینجا می خوانید بخشی از گفت و شنودی است که با آقای قانع انجام داده ایم، آقای قانع، عضو مؤسسۀ ارتباط و عضو گروه آموزگارانِ حقوقِ بشر در شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوقِ بشر است. پرسش: با توجه به این که حقوقِ بشر در افغانستان، یک پدیدۀ جدید و نا آشنا است و در عینِ حال، همه از آن سخن می گویند، ممکن است بگویید که خواستِ حقوقِ بشر چیست؟ پاسخ: حقوقِ بشر می گوید: «همه افرادِ بشر پیش از این که متعلق به تیره، نژاد، جنس، مکان و یا کدام دینی باشند، بشر اند و از این لحاظ همه برابر بوده و دارای حقوقِ یکسان و انتقال ناپذیر اند. این حقوق، اساسِ آزادی، عدالت و صلح را در جهان سبب شده و ظهورِ دنیایی را که در آن افرادِ بشر در بیان و عقیده آزاد و از ترس و فقر فارغ باشند، تقویت می کند. شناساییِ این حقوق و هم تأمین و تضمینِ آن بر عهدۀ حکومت است و چنانچه حکومت در انجامِ تکلیفش سهل انگاری کند، افراد قادر خواهند بود که از این حقوق بر علیه دولتِ شان استفاده کنند.» برعکس، در جوامعِ پیش از عصرِ جدید، که هنوز حقوقِ بشر به صراحتِ امروز مطرح نشده بود، مردم، حاکم را نمایندۀ خدا می انگاشتند و فرمانش را حکمِ الهی می دانستند. این امر زمینۀ خودکامگی و بیعدالتی را برای حکام فراهم می ساخت و چون استبداد به اوج می رسید، مردم، قیام و شورش علیه نظام را آخرین راه حل می پنداشتند و اقدام به عمل می کردند. در این حالت، دیگر صلح مفهوم نداشت. پرسش:…