اعلامیه مطبوعاتی کمیته دادخواهی اقلیتهای افغانستان

افغانستان در ارتباط به حادثه علمناک ریزش سیلاب‌ها در قریه میردیش، ولسوالی کام‌دیش ولایت نورستان 16 اسد 1400 کابل- افغانستان به تاریخ 6 اسد در نیمه‌های شب، به اثر ریزش باران و جاری شدن سیلاب شدید، بلای طبیعی رخ داد که مردم قریه مردیش ولسوالی کام دیش ولایت نورستان، خساره‌های هنگفت مالی و جانی را متحمل شدند و به ماتم قربانیان آن حادثه نشستند. در اثر آن حادثه طبیعی 132 تن شهید شدند، حدود 178 تن تا هنوز ناپدید هستند، 58 تن جراحت برداشتند، 213 خانه، 3 مسجد، 8 پل و پلچک و یک پل کلان، 12 کیلومتر سرک، 1800 جریب زمین و باغ، 3 آسیاب، 2 بند برق (که مردم محل با هزینه خود ساخته بودند) کاملا تخریب شدند و اثری از آن‌ها باقی نمانده است. میردیش یکی از قریه‌های تاریخی- فرهنگی کشور بود که خانه‌های آن کاملا از چوب ساخته شده بود و در ساختار خانه‌ها از سبک کندن‌کاری هنری ویژه نورستانی استفاده شده بود. این قریه سرمایه فرهنگی و تاریخی مردم نورستان و تمامی کشور شمرده می‌شد. از سوی دیگر رهبران کشور نه تنها به اسرع وقت به داد قربانیان و آسیب دیدگان محل نرسیدند، بلکه حتا یک پیام هم دردی و غم شریکی از طریق رسانه ها و صفحات اجتماعی با مردم نورستان شریک نکردند. کمیته دادخواهی اقلیتها که مشتکل از 15 نهاد قومی و حقوق بشری است، از بی توجهی دولت و رهبران کشور نسبت به این واقعا ابراز تاسف می‌کند و از نهادهای مسئوول می‌خواهد که: 1. دولت باید یک کمیسیون حقیقت یاب بی طرف جهت پیگیری و انتقال کمک های عاجل از قبیل مواد اولیه، انتقال بازماندگان آواره به یک مکان مناصب و جستجوی ناپدید شدگان ایجاد کند. این کمیسیون باید به مشکلات مردم از لحاظ تامین سکونت، تعلیم، خدمات صحی و به سایر نیازمندی‌های عاجل رسیدگی کند. 2. همچنان از…

ادامه خواندناعلامیه مطبوعاتی کمیته دادخواهی اقلیتهای افغانستان

صدای بی صدایان

مسئله اقلیت‌ها و جایگاه و حقوق‌شان در دنیای امروز به یک مسئله جدی و مهم تبدیل شده است. اهمیت این مسئله هم ابعاد بین‌المللی دارد و هم در روابط و مناسبات داخلی مطرح است. جامعه افغانستان به‌عنوان یک جامعه موزاییکی و متشکل از اقوام و مذاهب مختلف نیز نمی‌تواند به این مسئله مهم جهانی بی‌توجه باشد. به مسئله اقلیت‌ها در افغانستان از دو زاویه‌ متفاوت می‌توان نگاه کرد: اول اینکه با نگاه سیاسی به این موضوع پرداخته و تحولات گذشته و وضعیت کنونی در چارچوب مناسبات و روابط میان اقوام و مذاهب بررسی و از طریق بازتعریف دوباره این مناسبات، راهکار جدید جستجو شود. دوم اینکه جایگاه و حقوق اقلیت‌ها به‌مثابه یک مسئله حقوق بشری تلقی شده و از زاویه دید مبتنی بر هنجارهای حقوق بشری به این مسئله پرداخت شود. شبکه جامعه مدنی و حقوق بشر (شبکه) به‌عنوان یک نهاد پیشرو مدنی و حقوق بشری مبتنی بر مأموریت و اهداف خود صرفاً از زاویه دوم به این موضوع پرداخته و خواهد پرداخت. بنابرین، شبکه بر آن است که بولتن‌ی را درباره اقلیت ها هر سه ماه یکبار به نشر برساند. هدف از چاپ و نشر این بولتن که به اسم «صدای بی‌صدایان» نام‌گذاری شده است، آن است که بتواند معرِف فرهنگ اقلیت‌ها بوده و با استفاده از آن برای تأمین حقوق بشری اقلیت‌های ستمدیده تلاش شود. این بولتن در سه بخش تهیه و منتشر می‌شود: در بخش اول تحت عنوان «حقوق اقلیت‌ها در دنیای امروز» جایگاه اقلیت‌ها در حقوق بین‌الملل، اسناد و کنوانسیون‌های مربوط به حقوق اقلیت‌ها، مصداق‌های حقوق بشری متعلق به اقلیت‌ها، جنبش‌ها و فعالیت‌های دادخواهانه گذشته و امروز معرفی خواهد شد. در بخش دوم با عنوان «فرهنگ اقلیت‌های افغانستان»، سعی بر این است که وضعیت زنده‌گی، زبان، آداب‌ورسوم و دیگر ویژه‌گی‌های اقلیت‌های محروم و ناشناخته در افغانستان از زبان خودشان معرفی شود. در بخش سوم با…

ادامه خواندنصدای بی صدایان

محدود شدن فضای مدنی برای مدافعان حقوق بشر در افغانستان

در جلسه آنلاین روز یک‌شنبه ۲۲ حمل ۱۴۰۰ با حضور نمایندگانی از بخش حقوق بشر یوناما و سازمان عفو بین‌الملل و حدود ۶۰ نفر از فعالان مدنی از ولایات مختلف، محتوای گزارش شبکه جامعه مدنی و حقوق بشر در مورد «محدود شدن فضای مدنی برای مدافعان حقوق بشر» مورد بحث قرار گرفت. این جلسه با سخنان افتتاحیه سید حسین انوش رئیس اجرایی شبکه آغاز شده و با سخنرانی رئیس بخش حقوق بشر یوناما خانم فریزر ادامه یافت. پس‌ازآن یکی از نویسندگان آقای عبدالرحمان یاسا گزارشی از محتوای تحقیق ارائه کرد و آقای مختارحسین حیدری یکی دیگر از نویسندگان گزارش به پرسش‌های شرکت‌کنندگان پاسخ داد. خانم سمیرا حمیدی از سازمان عفو بین‌الملل از کل مباحث جمع‌بندی کرده و جلسه را به پایان رساند.در این گزارش تحقیق، پیام داکتر سیما سمر رئیس سابق کمیسیون مستقل حقوق بشر به‌عنوان پیشگفتار آورده شده و بعد از معرفی فضای مدنی (Civic Space) و حق‌های بشری مرتبط با آن یعنی حق آزادی بیان، حق آزادی تجمع مسالمت‌آمیز و حق آزادی تشکل/انجمن، تلاش‌های تقنینی دولت افغانستان برای وضع محدودیت‌های بیشتر بررسی شده است. در بخش دوم، محدودیت‌های عملی و علل مختلف آن به بحث گرفته شده است. در پایان بعد از جمع‌بندی، پیشنهادهای مشخصی به دولت افغانستان، جامعه مدنی و جامعه جهانی ارائه شده است. علاقه‌مندان می‌توانند متن کامل گزارش را از سایت شبکه دریافت کنند. برای دریافت فایل کامل کلیک کنید

ادامه خواندنمحدود شدن فضای مدنی برای مدافعان حقوق بشر در افغانستان

بر فراز بام دنیا چه می گذرد؟

قیرغیزهای افغانستان در حصارهای طبیعی کوه بلند پامیر که به بام دنیا موسوم است بود وباش می کنند. آن ها در 4700 متری ارتفاع ازسطح بحر در دشت های پامیر می زیند. باید 4 روز راه را با اسب، غژگاو، شتر و یا خر سفر کنید تا به محل زندگی آن ها برسی. بدون یک راهنمای ماهر پیدا کردن قطن های(محلات زندگی قیرغیزها) غیر ممکن است. در هر قطن 5 یا 6 فامیل زندگی می کنند. فاصله هر قطن از دیگری از نیم ساعت شروع تا سه ساعت با اسب و غش گاو است. در دشت های پهناور مرتفع پامیر خانه های از پشم حیوانات ساخته شده است که از دور با چشم غیر مسلح غیر قابل دید است. در قطن ها، خیمه‌های مرکب از پشم، تکه، تکه های چوب و فلز هستند. هر خیمه هم خوابگاه است، هم آشپز خانه، هم انبار و هم مهمان خانه، در حقیقت همه مایحتاج آن ها در زیر یک خیمه جمع آوری شده است. همه‌ی آن ها مشغول مالداری هستند. زراعت اصلا وجود ندارد، تجارت هم در حد فروش مواشی و فراورده های مالداری است، این فراوردها قبلا بیشتر به پاکستان، اندکی به تاجیکستان و چین قاچاق می شد. فاصله طبقاتی بین مردم بسیار زیاد است. برخی هزاران مواشی (گوسفند، غژگاو، شتر و اسپ) دارند و برخی دیگر می گویند که مخارج و مصارف شان را بای ها (سرمایه داران) می پردازند. پس از فقر، اعتیاد بزرگترین مشکل آنها است. از هرکس پرسیدیم گفتند معتاد است. فقط یک خانواده گفتند که معتاد نیستند. بقیه از کودک تا بزرگ معتاد به مواد مخدر هستند. مواد مخدر تنها دوای است که بیمارهای شان تا این اواخر با آن تداوی می شدند. آن ها می گویند تا دو سال پیش هیچ مرکز صحی نبود. این مشکل به حدی جدی شد که برخی گزارش گران…

ادامه خواندنبر فراز بام دنیا چه می گذرد؟

«ملت سازی را از اقلیت‌ها آغاز کنیم»

کمتیه دادخواهی اقلیت ها، با مشاور ارشد ریاست جمهوری در امور هماهنگی با اقلیت‌ها و شورای انسجام اقلیت‌ها، دیدار کردند. این دیدار روز سه شنبه 16 فبروری 2021/ 27 دلو 1399 در دفتر  این مشاوریت ریاست جمهوری برگزار شد که در آن حدود 30 تن از نمایندگان گروه‌های قومی و مذهبی اعم از زن و مرد شرکت کردند.در آغاز این جلسه  آقای جواد دروازیان، مسئوول دادخواهی شبکه جامعه مدنی و حقوق بشر، در باره کمیته دادخواهی اقلیت‌ها و فعالیت‌های این گروه از سال 2019 تا اکنون معلومات داد و گفت: این کمیته بیشتر در راستای زدودن تبعیض‌های قومی، مذهبی و زبانی از یک طرف و از طرف دیگر برای شمولیت اقلیت‌های در سرنوشت آینده کشور  مثل پروسه صلح فعالیت می‌کند.آقای دروازیان افزود: متاسفانه برخی قوانین و طرزالعمل‌های تبعیض آمیز وجود دارد که  نیازمند به باز بینی هستند. از جانب دیگر تبعیض نه تنها در پالیسی‌ها و قوانین بلکه در عمل هم رو به افزایش است.مسئوول بخش دادخواهی شبکه جامعه مدنی و حقوق بشر، تصریح کرد که ریاست جمهوری در 3 دسامبر 2017 در یک کنفرانس گفت: «.. به وزارت عدلیه هدایت می‌دهم که در باره رفع تبعیض مطابق قانون اساسی اقدامات سراسری انجام دهد و یک مقرره و قوانین لازمه را تدوین کند.» طبق این فرمان، قانون تسوید شد اما تا اکنون از آن دیگر هیچ خبری نشر نشد، در حالی که نیاز جدی برای ایجاد چنین قوانین وجود دارد.او افزود همچنین اقلیت‌ها می‌خواهند که زبان مادری شان تقویت شود، به آن آموزش ببینند، در هر محل اقلیت‌ها خود شان مسئوولین محلی شان را تعیین کنند یا حداقل از قوم خودشان برگزیده شود و نقش آن‌ها در فرایند صلح بیشتر و معنادارتر گردد.سپس آقای سیدحسین انوش، رییس اجرائیه شبکه جامعه مدنی و حقوق بشر، با اشاره به یافته‌های گزارش اخیر این نهادها در باره صلح گفت که بیشتر…

ادامه خواندن«ملت سازی را از اقلیت‌ها آغاز کنیم»

کارگاه آموزشی برای کمیته دادخواهی اقلیت ها

شبکه جامعه مدنی و حقوق بشر کارگاه آموزشی را تحت عنوان دادخواهی مبتنی بر شواهد برای کمیته دادخواهی اقلیت ها،  به تاریخ 7، 11 و 12 فبروری  2021/19، 23 و 24 دلو 1399  برگزار  کرد. در این کارگاه حدود 30 تن از نمایندگان اقلیت های (گوجر، پشه ای، نورستانی، تیموری، ایماق، قزلباش، سادات، جوگی، مغل، ترکمن، بلوچ و...) اشتراک کردند. آموزگار این برنامه آقای محمد شریف شرافت، یکی از فعالین سابقه دار جامعه مدنی و استاد دانشگاه بود. آقای شرافت در نهادهای معتبر  ملی و بین المللی در بخش دادخواهی فعالیت کرده است. ایشان در روز اول، در باره جامعه مدنی، ( تفاوت جامعه مدنی با جامعه بدوی، عناصر تشکیل دهنده جامعه مدنی، جامعه دموکراتیک،  مولفه های جامعه دموکراتیک و حقوق شهروندی) آموزش ارائه کردند.قای شرافت در روز دوم این کارگاه، آ در باره دادخواهی و عناصر آن و همچنین حمایت از اقلیت ها در کنوانسیون های بین المللی حقوقبشری و قوانین افغانستان آموزش ارائه کردند. روز سوم برنامه در باره رویکردهای دادخواهی و تجارب افغانستان (نوشتن اعلامیه، راه اندازی تظاهرات، نافرمانی مدنی، نقش تحقیق، جمع آوری امضا،  و...) معلومات ارائه کردند. از سوی دیگر در این برنامه آقای صاحبنظر سنگین، مشاور ارشد ریاست جمهوری در امور هماهنگی با اقلیت ها، حضور داشتند و در باره وضعیت اقلیت و همیت دادخواهی برای این گروه ها به ابراز سخن پرداختند. بخش آخر برنامه بحث آزاد،ارائه پیشنهادات، انتقادات و راه حل ها بود. همچنین برای کسانی که در هر سه روز سهم فعال داشتند از طرف شبکه جامعه مدنی و حقوق بشر تقدیر نامه توزیع شد. قابل یاد آوری است که این برنامه از طرف سازمان جامعه باز افغانستان، حمایت و پشتیبانی شده است. مصاحبه‌های بیشتر: کارگاه آموزشی برای کمیته دادخواهی اقلیت ها فوریه 17, 2021 Achievement دسترخوان فراخ دولت و دست کوتاه ملت؛ برخی نیازمندان جایی دَور دسترخوان ملی ندارند…

ادامه خواندنکارگاه آموزشی برای کمیته دادخواهی اقلیت ها

همه ما قربانی تبعیض هستیم

 به باور شما آیا تبعیض (قومی، زبانی و مذهبی) در افغانستان وجود دارد؟ اگر بلی، این تبعیض بر مبنای چیست، قومیت، زبان، مذهب و یا هر سه؟ لطفاْ توضیح دهید و اگر ممکن است چند مثال هم ارايه کنید؟ در کل بحث مهم این است که اکثریت و اقلیت را در افغانستان چطور تعریف کنیم. از نظر علمی اقلیت ها و یا اکثریت های ذاتی وجود ندارد. اقلیت ها و اکثریت ها ساخته می شود در نتیجه پروسه های سیاسی و اقتصادی. در عصر مدرن، اقلیت ها و اکثریت ها توسط پروسه های دولت و ملت سازی شکل گرفته اند. اینگونه روابط ممکن است بر اساس زبان مذهب و و یا دیگر عناصر هویتی شکل بگیرند. در افغانستان  اگر گروهها را بر اساس قوم تعریف کنیم، قوم اکثریت وجود ندارد. اما از لحاظ مذهبی بسیار واضح است که اهل سنت در افغانستان اکثریت را تشکیل می دهد و اهل تشیع در اقلیت قرار می گیرد و اقلیت های کوچک تر دیگر هند و سیک های افغانستان می توانند باشند.در مورد اینکه این که افغانستان دچار تبعیض یا تفرقه قومی است یا نیست، فکر می کنم چند تا بحث عمده وجود دارد. قشر مسلط سیاسی افغانستان وجود تبعیض را در افغانستان یا نمی پذیرند و یا کم اهمیت جلوه می دهند. اما از نظر تاریخی و به خصوص از دید گروه‌های که دسترسی به قدرت نداشته اند افغانستان تجربه طولانی نسبت به تبعیض قومی و مذهبی دارد. این تبعیض ها را می شود به چند سطح دید یکی تبعیض های مستقیم و خشونت آمیز است که مثال واضح و روشن آن را در دوران طالبان می بینیم و نمونه های تاریخی آن در دوران عبدالرحمن خان است. بخش دیگر این تبعیض ها نهادی و ساختاری است که مربوط به پالیسی های دولت های افغانستان می شود که در گذشته، پیش…

ادامه خواندنهمه ما قربانی تبعیض هستیم