اول آتش‌بس؛ «افزایش خشونت باعث کاهش امید به تحقق صلح شده است»

برخی فعالان مدنی در ولایت هلمند می‌گویند نخستین و مهم‌ترین موضوعی که طرف‌های مذاکره در گفت‌وگوهای صلح باید بر سر آن به توافق برسند، برقراری آتش‌بس است و پس از آن می‌توانند در مورد موضوعات دیگر بحث کنند. سمیع‌الله حمیدی، استاد دانشگاه و فعال مدنی در هلمند، در گفت‌وگویی با شبکه‌ی جامعه‌ی مدنی و حقوق بشر (شبکه) می‌گوید، آتش‌بس در اولویت است و جامعه‌ی بین‌المللی باید در مورد آن بر طالبان فشار بیاورد. «مهم‌ترین موضوع آتش‌بس است؛ چون اگر آتش‌بس عمومی یا نسبی برقرار شود، اوضاع کشور تغییر خواهد کرد و ذهن‌ها متوجه صلح خواهد شد.» شبکه: ارزیابی شما از آن‌چه تا کنون در گفت‌وگوهای صلح گذشته است چیست؟ تا چه اندازه می‌توان به نتیجه‌ی آن امیدوار بود؟ حمیدی: در اوایل امیدواری به این گفت‌وگوها زیاد بود، اما از آن‌جایی که با آغاز آن، خشونت‌ها افزایش یافته امیدها به نتیجه‌ی مذاکرات در حال کم‌شدن است، این گفت‌وگوها تا کنون هیچ دست‌آوردی نداشته است و طرف‌های مذاکره هنوز حتی روی اصول هم به موافقت نرسیده‌اند، امید و باور به مذاکرات بسیار کم شده است و به نظر من طرف‌های درگیر ظرفیت رسیدن به یک توافق سیاسی را ندارند، شرایط سختی پیش آمده است که شاید تا مدتی ادامه داشته باشد. به باور من دولت و طالبان هیچ‌یک واقع‌بینانه پیش نمی‌روند، روی هم رفته ضعف انعطاف‌پذیری طرف‌ها و افزایش خشونت امید دست‌رسی به صلح را کاهش داده است. شبکه: به باور شما گفت‌وگو با گروهی که پیشینه‌ی خوبی در رابطه با زنان ندارد، چه پیامدی برای حضور اجتماعی و سیاسی زنان خواهد داشت؟ آیا به باور شما آنان وادار به پذیرفتن تغییرات منفی خواهند شد؟ حمیدی: طالبان غیر از خشونت استراتیژی دیگری ندارند و اگر با آنان صلح نشود همان‌طور که در این بیست سال جنگیدند، پس از این هم به جنگ ادامه خواهند داد. مذاکره با این گروه باید…

ادامه خواندناول آتش‌بس؛ «افزایش خشونت باعث کاهش امید به تحقق صلح شده است»

«تنها تعیین‌کننده‌ی بر حق آزادی‌های زنان، خود زنان‌اند»

پس از آغاز گفت‌وگوهای صلح و هم‌زمان با طرح نگرانی‌هایی در مورد نادیده گرفته‌شدن حقوق زنان در جریان مذاکرات از سوی شماری از فعالان حقوق زن، برخی با اشاره به این موضوع می‌گویند، هیچ‌گروهی نباید حق زنان را تعیین کند، بلکه آنان باید خودشان خواسته‌ها و آزادی‌های‌شان را تعریف کنند.پرویز کاوه، روزنامه‌نگار، در گفت‌وگویی با شبکه‌ی جامعه‌ی مدنی و حقوق بشر (شبکه) می‌گوید، طرح هرگونه بحث مرتبط به زنان در گفت‌وگوهای صلح ممکن است به محدودیت‌هایی در زمینه‌ی آزادی آنان بی‌انجامد و به همین دلیل زنان باید خودشان آزادی‌های خود را تعیین و تجربه کنند. «آزادی‌های زنان را خودشان باید تعیین کنند. بانوان باید به عنوان یک واقعیت و یک اصل جامعه‌ی بشری به رسمیت شناخته شوند و به آزادی‌های خود دست پیدا کنند؛ یعنی نتیجه‌ی نهایی مذاکرات در رابطه با زنان باید این باشد که هیچ‌کس حق سلب آزادی آنان را نداشته باشد.»شبکه: با در نظر داشت آن‌چه تا کنون در مذاکرات گذشته است، تا چه اندازه می‌توان انتظار چنین پیامدی را از گفت‌وگوها داشت؟کاوه: به نظر من آن‌چه تا کنون در مذاکرات اتفاق افتاده، مراحل ابتدایی گفت‌وگوها است و به همین دلیل نمی‌دانیم در مورد آزادی‌های زنان تا چه اندازه باید امیدوار یا نگران بود، اما در هر حال نگرانی‌هایی در زمینه‌ی آزادی‌های فردی شهروندان، به‌ویژه زنان وجود دارد و من فکر می‌کنم این نگرانی‌ها باید مطرح شوند و جوانب مذاکرات صلح به آن پاسخ بدهند.شبکه: آیا ظرفیت تیم مذاکره‌کننده‌ی دولت در حدی است که بتوان چنین انتظاری از آن داشت؟کاوه: من فکر می‌کنم تیم مذاکره‌کننده از لحاظ قومی، جنسیتی، سطح دانش و آگاهی و سطح روابط شان با جامعه، بسیار متنوع است و این امیدوارکننده است. از سوی دیگر، زنان بسیار فعال و مطرح افغانستان در این گفت‌وگوها دخیل‌اند که می‌توانند با جرأت و شهامت نگرانی‌های مختلف شهروندان را بازتاب دهند. در کل به باور…

ادامه خواندن«تنها تعیین‌کننده‌ی بر حق آزادی‌های زنان، خود زنان‌اند»

«احترام به حقوق بشر باید مبنای گفت‌وگوهای صلح باشد»

از جمله مواردی که فعالان جامعه‌ی مدنی و حقوق زن به عنوان موضوعات مهم و اساسی مورد بحث در گفت‌وگوهای صلح همواره به آن تاکید کرده‌اند، موضوع حفظ حقوق اساسی شهروندان است. به باور این فعالان، گفت‌وگوهای صلح باید بر مبنای احترام به حقوق بشر باشد.عمر احمد پروانی، فعال مدنی، در گفت‌وگویی با شبکه‌ی جامعه‌ی مدنی و حقوق بشر (شبکه) می‌گوید، حفظ حقوق اساسی مردم باید خط سرخ دولت باشد و گفت‌وگوها باید متکی به پذیرفتن حقوق غیر قابل انکار شهروندان باشد. «حفظ حقوق اساسی شهروندان که در قانون اساسی گنجانده شده برای آزادی بیان و اندیشه، حق تحصیل و حق انتخاب شغل است. فکر می‌کنم سندی کامل‌تر از این نیست که مبنای گفت‌وگوها احترام به حقوق بشر باشد.»شبکه: با این وجود، ارزیابی شما از گفت‌وگوهای صلح چیست؟پروانی: گفت‌وگو در نفس خود بسیار خوب است، استفاده از مذاکرات به جای تفنگ و ریختن خون اقدام خوبی است. از سوی دیگر برای طالبان نیز باید فرصتی فراهم شود تا خواسته‌های خود را در میان بگذارند. حتی اگر گفت‌وگوها به نتیجه نرسد، امیدواریم که تجارت ناشی از آن در رفتار و باورهای دو طرف تغییر ایجاد می‌کند.شبکه: حضور زنان در روند صلح چه تاثیری بر این روند دارد؟پروانی: حضور زنان، به‌ویژه بانوان با سواد و با سابقه در ترکیب هیئت گفت‌وگوکننده‌ی دولت، آن هم در حالتی که در تیم گفت‌وگوکننده‌ی طالبان هیچ بانویی نیست، دو پیام می‌تواند داشته باشد؛ نخست این‌که زنان به عنوان نیمی از جمعیت کشور باید در چنین رویداد مهمی حضور داشته باشند و دیگر این‌که عدم حضور نمایندگان زن در تیم طالبان یکی از نکات منفی برای آنان است و نشان می‌دهد که آنان نیمی از جمعیت کشور را در حدی نمی‌دانند که بتوانند در چنین نشست‌هایی حضور یابند و از حقوق خود دفاع کنند. به هر صورت نمایندگان زن می‌توانند خواسته‌ها و دست‌آوردها و تغییراتی…

ادامه خواندن«احترام به حقوق بشر باید مبنای گفت‌وگوهای صلح باشد»

همبستگی زنان به عنوان نیروی تغییر در جامعه؛ بنایی با ستون‌های ناپایدار

شماری از آگاهان به این باورند که جامعه‌ی افغانستان در سال‌های پس از سقوط طالبان نتوانسته است در حوزه‌های حقوق، برابری و عدالت اجتماعی به اهداف مورد انتظار دست یابد و مشخصا در رابطه با زنان، پایه‌های باور عمومی در مورد برابری حقوقی و اجتماعی آنان در جامعه مستحکم نشده است؛ از این‌رو به باور این آگاهان تفاوت‌هایی بین زنان در سطوح و مناطق مختلف جامعه وجود دارد و باعث شده است که آنان نتوانند برای دست‌یابی به حقوق‌شان و تغییر نگاه جامعه، به یک نیروی واحد تبدیل شوند.داکتر محمدصالح سلجوقی، مشاور امور قانون‌گذاری ریاست مجلس نمایندگان و نماینده‌ی پیشین مردم هرات در مجلس، در گفت‌وگویی با شبکه‌ی جامعه‌ی مدنی و حقوق بشر (شبکه) می‌گوید، امروز زنان افغانستان به جای این‌که به عنوان یک نیروی بزرگ و تغییردهنده در جامعه محسوس باشند، از هم جدا استند و دیدگاه‌های متباعد و هویت‌های فرهنگی متفاوت دارند. «ما نتوانستیم  به صورت هم‌سطح و برابر با تغییراتی آهسته و تدریجی، پایه‌های باور عمومی در مورد برابری حقوقی و اجتماعی زنان را تثبیت کنیم و به آن استحکام ببخشیم، ما یک‌بارگی شروع به دفاع از حقوق مدنی و روبنایی زنان بر پایه‌های بسیار سست اجتماعی کردیم. امروز زنان در جامعه‌ی سنتی هنوز کارگران خانه استند و در جامعه‌ی شهری به نوعی در یک سلسله تغییرات ظاهری مدرنیته گیر مانده‌اند و این باعث شده است که زنان شهرها و روستاها از هم جدا و بیگانه باشند.»شبکه: منظورتان از این جدایی چیست؟سلجوقی: زنان روستایی در قالب سنت اسیر مانده‌اند و بانوانی که در شهر استند پای خود را فراتر از حوزه‌ی انکشافات مدرن مدنی و اجتماعی گذاشته‌اند و به شهروندان اروپایی‌ای می‌مانند که صدسال زندگی در یک جامعه‌ی دموکراتیک را تجربه کرده‌اند. این تغییر بزرگ سبب شده است که زنان افغانستان به شکل یک مجموعه‌ی واحد با موقف یکسان اجتماعی نباشند؛ اکثریت جامعه را زنانی…

ادامه خواندنهمبستگی زنان به عنوان نیروی تغییر در جامعه؛ بنایی با ستون‌های ناپایدار

گفتمان حقوق زنان؛ پروژه‌ای که باید پروسه شود

شماری از پژوهش‌گران به این باورند که طی دو دهه‌ی گذشته در افغانستان مفهوم حقوق زنان در ادبیات سیاسی و اجتماعی جای گرفته است، اما بسیاری از تلاش‌ها در این راستا به دلایلی از جمله پروژه‌ای بودن آن‌ها، چندان موثر نبوده است و زنان هنوز در بند مشکلات مانده‌اند. عبدالمنان دهزاد، استاد دانشگاه، نویسنده و پژوهش‌گر، در گفت‌وگویی با شبکه‌ی جامعه‌ی مدنی و حقوق بشر (شبکه) می‌گوید، در مورد حقوق زنان چیزی که در اولویت است، اطمینان‌یافتن از پیاده‌شدن حداقلی شعارهایی است که در این مورد داده می‌شود. «با این‌که ده‌ها نهاد در این راستا تاسیس شده، اما هنوز مشکلات زنان آن‌چنان که باید حل نشده است؛ زیرا این نهادها نتوانستند در این سال‌ها گفتمان حقوق زنان را از پروژه به پروسه تبدیل کنند.» شبکه: با توجه به این‌که گفت‌وگوهای صلح در جریان است و انتظار می‌رود که موضوع زنان از جمله مباحث مهم در آن باشد، به نظر شما چه موضوعاتی در مورد زنان باید در این مذاکرات بیشتر مورد تاکید قرار بگیرد؟ دهزاد: اول این‌که موضوع حقوق معنادار زنان باید به صورت جدی مطرح شود؛ یعنی نباید حضور آنان نمادین باشد. اگر در همین ابتدای راه بحث حقوق زنان و عملی‌شدن تعهدات مربوط به آن رو در رو با طالبان در میان گذاشته نشود، پس از این‌که گفت‌وگوهای صلح به نتیجه برسد، بحث‌کردن در این مورد جایی را نخواهد گرفت. درست است که طالبان می‌گویند که حقوق زنان را در چارچوب شریعت اسلامی مد نظر می‌گیرند، اما باید پرسید که این چارچوب بر چه اساسی تعیین شده است؛ بر اساس قرآن یا رفتار و باورهای طالبان؟ همان‌طور که می‌دانیم طالبان قرائت خاصی نسبت به زنان دارند و چنین قرائتی در هیچ کشور اسلامی‌ای وجود ندارد؛ بنابراین این بحث‌ها باید به صورت روشن و صریح مطرح شود، نه به شکل مباحث کلی که نیاز به تفسیر دارند.…

ادامه خواندنگفتمان حقوق زنان؛ پروژه‌ای که باید پروسه شود

«حتی یک گام هم به عقب برنخواهیم گشت»

پذیرفته‌شدن محدودیت‌های احتمالی در مورد حقوق زنان در گفت‌وگوهای صلح از موضوعاتی است که از آغاز این گفت‌وگوها در میان مسئولان و کارمندان نهادهای دولتی و غیر دولتی فعال در بخش زنان به یکی از نگرانی‌های بزرگ تبدیل شده است. شماری از این افراد می‌گویند، زنان افغان در سال‌های گذشته برای به دست آوردن آن‌چه اکنون دارند مبارزه کرده‌اند و امکان ندارد با حقوق آنان معامله صورت بگیرد.وجیهه مقدس رسولی، رییس امور زنان هلمند در گفت‌وگویی با شبکه‌ی جامعه‌ی مدنی و حقوق بشر (شبکه) می‌گوید، دولت به زنان اطمینان داده است که از حقوق آنان دفاع کند و آنان از این بابت نگران نیستند، اما اگر احیانا تصمیمی مبنی بر معامله با حقوق بانوان گرفته شود، زنان در مقابل آن خواهند ایستاد. «امکان ندارد که حتی یک گام به عقب برگردیم، به دولت اجازه نمی‌دهیم حتی بخشی از حقوق ما را به معامله بگیرد و صلحی را در کشور برقرار کند که حقوق نیمی از جمعیت کشور در آن نادیده گرفته شود.»شبکه: آیا زنان تیم مذاکره‌کننده توانایی دفاع از حقوق زنان را دارند؟مقدس رسولی: بانوانی که به نمایندگی از زنان افغانستان در گفت‌وگوهای صلح حضور دارند، اگر به صورت جدی به موضوع دفاع از حقوق زنان و دست‌آوردهای دو دهه‌ی گذشته‌ی آنان بپردازند حتما موثر خواهد بود. موضوع دیگر این است که به نظر من مردان هیچ‌گاه نمی‌توانند به نمایندگی از زنان از حقوق آنان دفاع کنند؛ چون مشکلات زنان و دردی را که آنان تحمل می‌کنند را تنها یک زن می‌تواند درک کند؛ بنابراین بهتر بود زنان بیشتری از سطوح و لایه‌های گوناگون اجتماعی و از ولایات مختلف در گفت‌وگوهای صلح حضور می‌داشتند. با این همه امیدواریم همین چند نماینده نیز بتوانند از حقوق و دست‌آوردهای زنان دفاع قاطع کنند تا حقوق هیچ‌کس ضایع نشود.شبکه: کدام موضوعات مربوط به زنان باید بیشتر مورد تاکید قرار بگیرد؟مقدس رسولی:…

ادامه خواندن«حتی یک گام هم به عقب برنخواهیم گشت»

«زنان امروز افغانستان متفاوت‌اند»

شماری از فعالان مدنی به این باورند که زنان افغانستان در بیست سال گذشته پیشرفت زیادی داشته‌اند و در صورت مشارکت طالبان در قدرت هیچ محدودیتی برای آنان پذیرفتنی نیست.کیکاووس شجاع تکساری، منشی جامعه‌ی مدنی ولایت بدخشان در گفت‌وگویی با شبکه‌ی جامعه‌ی مدنی و حقوق بشر (شبکه) می‌گوید، طالبان باید بپذیرند که زنان امروز افغانستان با گذشته متفاوت‌اند. «در بیست‌سال گذشته دروازه‌های نهادهای تحصیلی بر روی زنان باز بوده و روی این گروه از شهروندان ظرفیت‌سازی شده است. زنان افغانستان در این مدت موفقیت‌های زیادی کسب کرده‌اند و حالا نمی‌خواهند خودشان را در چهاردیواری خانه‌های‌شان محصور کنند. صدای زنان باید شنیده شود و حضور آنان در مذاکرات صلح باید معنادار باشد.»شبکه: ارزیابی شما از آنچه تا کنون در گفت‌وگوهای صلح گذشته است چیست؟تکساری: با این‌که زمان نسبتا طولانی از آغاز گفت‌وگوهای صلح می‌گذرد، هنوز هم اجندایی برای پیش‌برد مذاکرات وجود ندارد و این برای مردم افغانستان نگران‌کننده است. تمام شهروندان کشور تشنه‌ی صلح‌اند و امیدوارند که نتایج مذاکرات موثر باشد و این گفت‌وگوها منجر به برقراری صلح در کشور شود. مردم همیشه دادخواهی کرده و از جنگ و ناامنی در کشور ابراز بیزاری کرده‌اند. امیدوارم که مذاکرات در دوحه منجر به توافق شود و ما به صلح دست یابیم.شبکه: به نظر شما گفت‌وگو با گروهی که پیشینه‌ی خوبی، به‌ویژه در رابطه با زنان ندارد، به جایی خواهد رسید؟تکساری: این به طرف‌های گفت‌وگوکننده بستگی دارد، در همین حال طالبان باید به این باور برسند که انکشاف و توسعه در کشور مستلزم حضور زنان است. زنان افغانستان، به ویژه آنانی که در عرصه‌های مختلف فعالیت داشته‌اند، نگران جایگاه‌شان در حکومت پس از صلح استند و به هیچ عنوان بازگشت به دو دهه پیش را نمی‌پذیرند. به باور من زنان باید در جریان گفت‌وگوهای صلح نقش فعال و معناداری داشته باشند تا بتوانند از جایگاه و حقوق‌شان دفاع کنند.شبکه: آیا هیئت…

ادامه خواندن«زنان امروز افغانستان متفاوت‌اند»

انتقاد مسئولان رسانه‌ای از بی‌توجهی دولت به جایگاه خبرنگاران در مذاکرات صلح «مردم نمی‌دانند پشت درهای بسته چه می‌گذرد»

یکی از درخواست‌های مهم اصحاب رسانه و خبرنگاران از دولت در رابطه با گفت‌وگوهای صلح، حضور یکی از نمایندگان آنان در این مذاکرات به عنوان ناظر بود. به گفته‌ی برخی مسئولان رسانه‌ای، چالش بزرگ آنان این است که نماینده‌ای از آنان به عنوان ناظر در نشست قطر حضور ندارد و گفت‌وگوها پشت درهای بسته پیش می‌رود.مجیب خلوتگر، رییس اجرایی دفتر نی (حمایت‌کننده‌ی رسانه‌های آزاد افغانستان) در گفت‌وگویی با شبکه‌ی جامعه‌ی مدنی و حقوق بشر (ازاین به بعد «شبکه») می‌گوید، با این‌که حکومت تعهد کرده بود که جریان مذاکرات با جزییات آن از طریق رسانه‌ها در اختیار مردم قرار گیرد، اما چنین نشد. «رییس‌جمهور در روز جرگه‌ی مشورتی تعهد کرد که ما واژه‌واژه‌ی گفت‌وگوهای صلح را از طریق رسانه‌ها به مردم می‌رسانیم، ولی متاسفانه این‌طور نشد و حکومت افغانستان از خواست رسانه‌ها چشم‌پوشی کرد. در حالی که مردم نیاز دارند بدانند که سرنوشت‌شان چگونه رقم می‌خورد.» آقای خلوتگر می‌افزاید، رویکرد حکومت در دفاع از موقفش ضعیف بوده و نتوانسته است از ارزشی چون آزادی بیان دفاع کند.شبکه: ارزیابی شما از جریان مذاکرات تا کنون چه بوده است؟خلوتگر: یکی از مسائلی که در افتتاحیه‌ی گفت‌وگوها روشن شد، این بود که موقف طالبان تغییر نکرده است و هنوز بر حکومت اسلامی تاکید دارند. موضوع قابل نگرانی دیگر این است که طالبان هنوز هم حکومت افغانستان را غیر مشروع می‌خوانند و آن را به رسمیت نمی‌شناسند. این موارد نشان می‌دهد که مذاکرات اگر ناکام نیست، کامیابی‌اش هم بسیار زمان‌گیر است و باید از هفت‌خوان رستم بگذرد تا به نتیجه برسد. نکته‌ی دیگر این است که تیم دولت در مذاکرات، از یک نشانی ضعیف صحبت کرد.شبکه: منظورتان از این ضعف، دقیقا چیست؟خلوتگر: تیم دولت اگر به صورت واضح و مستقیم نه، به صورت تلویحی از در تضرع وارد شد؛ طوری که گویا برای رسیدن به صلح نیاز به طالبان دارند که این فکر…

ادامه خواندنانتقاد مسئولان رسانه‌ای از بی‌توجهی دولت به جایگاه خبرنگاران در مذاکرات صلح «مردم نمی‌دانند پشت درهای بسته چه می‌گذرد»

«صلحی که در آن حق زنان نقض شود را نمی‌خواهیم»

شماری از مسئولان نهادهای فعال در بخش زنان می‌گویند حکومت باید بر موقف خود مبنی بر دفاع از حقوق زنان در گفت‌وگوهای صلح ایستادگی کند؛ زیرا صلحی که در آن حق زنان نادیده گرفته شود پذیرفتنی نیست.معصومه رحیمی، مسئول شبکه‌ی زنان افغان در بلخ، در گفت‌وگویی با شبکه‌ی جامعه‌ی مدنی و حقوق بشر (شبکه) می‌گوید، موقف حکومت دفاع از حقوق زنان است و باید بر آن استوار باشد. «ما هیچ‌وقت صلحی که در آن حقوق زنان نقض شود را نمی‌خواهیم، بانوان هیچ‌وقت نادیده گرفته‌شدن دست‌آوردهای‌شان را نخواهند پذیرفت و این‌که زنان یک بار دیگر مثل 20 سال پیش خانه‌نشین شوند ممکن نیست.»شبکه: ارزیابی‌تان از آن‌چه تا کنون در مذاکرات گذشته است، چیست؟رحیمی: به نظر من مذاکرات تا کنون مورد قبول زنان نبوده است؛ چون آنان هنوز نگرانی‌هایی در رابطه با حقوق و دست‌آوردهای‌شان دارند. زنان نمی‌خواهند به عقب برگردند و دست‌آوردهای‌شان قربانی شود. اگرچه تا کنون از گفت‌وگوها راضی نیستیم و جریان آن بسیار کند و به صورت گنگ پیش می‌رود، اما در صحبتی که با یکی از اعضای زن تیم مذاکره‌کننده داشتیم، آنان اطمینان دادند که به گونه‌ی درست از ما نمایندگی می‌کنند و از پیشرفت مذاکرات به ما اطمینان می‌دهند.شبکه: به نظر شما گفت‌وگو با گروهی که پیشینه‌ی خوبی، به‌ویژه در رابطه با زنان ندارد به جایی خواهد رسید؟رحیمی: به نظر من توافق صلح دولت با طالبان شاید یک معامله‌ی پنهان بین طالبان و امریکا باشد که ممکن است حقوق زنان در آن نادیده گرفته شود. از یک سو دیدگاه طالبان نسبت به زنان تا کنون تغییر نکرده است و امیدی هم به تغییر آن نیست.شبکه: به نظر شما با توجه به رویکردی که طالبان نسبت به زنان دارند، اگر مذاکرات به توافق بی‌انجامد، وضعیت زنان پس از این توافق چگونه خواهد بود؟رحیمی: اگر طالبان تعهدی مبنی بر احقاق حقوق زنان داشته باشند و جامعه‌ی جهانی…

ادامه خواندن«صلحی که در آن حق زنان نقض شود را نمی‌خواهیم»

در سایه‌ی ابهام پیامد مذاکرات؛«نمی‌توانم برای آینده‌ام تصمیم بگیرم»

در بخش قضا و سارنوالی دانشکده‌ی حقوق درس می‌خواند. می‌گوید این رشته را نه تنها از روی علاقه انتخاب کرده است، بلکه به عنوان یک زن، برای رسیدن به درک بهتر در مورد ارزش‌ها و حقوق اجتماعی، تصمیم به انتخاب آن گرفته است. مریم مرادی، که با وجود برخی دشواری‌ها برای زنان در جامعه، این رشته را انتخاب کرده است می‌گوید، با وجود آگاهی از مشکلات در فضای مردسالار کشور –در سطوح اجتماعی و حکومتی- عدم ارزش‌دهی به زنان و مشکلاتی چون آزار و اذیت بانوان، تصمیم به تحصیل در این رشته گرفته است «به نقل از بزرگان، زنان در جامعه‌ای که تهدیدات بیشتری علیه‌شان وجود دارد، رشد بیشتری خواهند کرد. به هر اندازه که میزان فشار تحمیل‌شده بر انسان‌ها بیشتر باشد، به همان اندازه موفقیت و درخشش بیشتری خواهند داشت.» بانو مرادی می‌افزاید، با درس خواندن در این رشته می‌خواهد سطح مشارکت زنان در بخش قضا و سارنوالی بالا برود؛ زیرا به باور وی، یکی از دلایل پایین‌بودن سطح مشارکت زنان در امور سیاسی و اجتماعی، دست‌نیافتن این گروه به درجه‌های بلند تحصیلی است. اگرچه آرزوهای زیادی در رابطه با رشته‌ی تحصیلی‌اش و کار کردن در این بخش در سر می‌پروراند و امید دارد روزی تمام آن‌ها برآورده شود، اما می‌گوید، به دلیل ترس از حضور طالبان در حکومت، هنوز نتوانسته است برای سال‌های پس از فراغتش از دانشگاه تصمیم بگیرد «حضور طالبان در حکومت تاثیراتی بر سرنوشت زنان خواهد گذاشت، شاید بازهم مثل دوران حکومت‌شان، زنان را کاملا از سیاست و اجتماع حذف کنند.» وی می‌افزاید، امیدوار است تیم مذاکره‌کننده‌ی صلح حقوق و ارزش‌های شهروندان، به‌ویژه زنان و همچنین دست‌آوردهای سال‌های اخیر آنان را نادیده نگیرند. به گفته‌ی بانو مریم، زنان نیز باید برای حقوق خود دادخواهی کنند. بانو مرادی می‌گوید، در نگاه طالبان، وقتی یک زن قدرت‌مند می‌شود، از حقوق خود آگاه می‌شود و در…

ادامه خواندندر سایه‌ی ابهام پیامد مذاکرات؛«نمی‌توانم برای آینده‌ام تصمیم بگیرم»