زنان و صلح

احتمال طرح‌شدن برخی محدودیت‌ها از سوی طالبان در مورد حقوق زنان و نگرانی از پذیرفته‌شدن آن از سوی تیم دولت در گفت‌وگوهای صلح، به یکی از موضوعات مورد بحث در میان فعالان حقوق زن تبدیل شده است. برخی از این فعالان می‌گویند، صلحی که در نتیجه‌ی ایجاد محدودیت‌هایی در رابطه با حقوق زنان به میان بیاید برای آنان پذیرفتنی نیست و آنان حاضر نیستند هر قیمتی برای صلح بپردازند.مریم آروین بارکزی، فعال حقوق زن و استاد دانشگاه، در گفت‌وگویی با شبکه‌ی جامعه‌ی مدنی و حقوق بشر (از این به بعد «شبکه») می‌گوید، در صورتی که پس از توافقات صلح به حقوق اساسی مردم احترام گذاشته شود و تساوی حقوق زن و مرد در نظر گرفته شود، می‌توان با مشارکت طالبان در قدرت کنار آمد. «شماری می‌گویند ما به هر قیمتی خواهان صلح استیم، اما من به این باور نیستم، ما نمی‌توانیم هر قیمتی برای صلح بپردازیم. چه تضمینی وجود دارد که صلح همیشگی در کشور تامین می‌شود، ضمانت اجرایی برای صلح همیشگی در افغانستان وجود ندارد و ما نمی‌توانیم صلح را به هر قیمتی بپذیریم.»شبکه: به نظر شما تیم مذاکره‌کننده ظرفیت و توانایی دفاع از حقوق اساسی شهروندان را دارد؟بارکزی: با اینکه مردم حق دارند بدانند در گفت‌وگوها چه می‌گذرد، اما متاسفانه مذاکرات پشت درهای بسته صورت می‌گیرد؛ به همین دلیل باید تا اعلام نتیجه‌ی گفت‌وگوها منتظر بمانیم تا بدانیم تیم مذاکراتی دولت تا چه اندازه توانسته است از حقوق اساسی شهروندان دفاع کند. بهتر بود موضوعاتی که مربوط به شهروندان کشور است با مردم به اشتراک گذاشته می‌شد.به باور بانو آروین، باید به مردم افغانستان، به‌ویژه زنان اطمینان داده شود که حقوق اساسی‌شان نادیده گرفته نمی‌شود، به‌ویژه این‌که حقوق زنان باید از خطوط سرخ تیم مذاکره‌کننده باشد.شبکه: دیگر چه موضوعاتی باید از خطوط سرخ دولت باشد؟بارکزی: تمام حقوق اساسی شهروندان که شامل حق تحصیل، حق کار، آزادی‌های…

پیش از آغاز گفت‌وگوهای صلح با طالبان و همچنین اکنون که این مذاکرات در جریان است، نکته‌ی مهمی که همواره از سوی آگاهان به آن تاکید شده، هماهنگی در میان اعضای تیم مذاکره‌کننده‌ی دولت بوده است. بسیاری از آگاهان به این باورند که اتفاق نظر میان اعضای این تیم در گفت‌وگو با طالبان تاثیرگذاری و احتمال موفقیت آنان را بیشتر می‌کند.میر احمد جوینده، آگاه مسائل سیاسی، در گفت‌وگویی با شبکه‌ی جامعه‌ی مدنی و حقوق بشر (از این به بعد «شبکه») می‌گوید، کسانی که عضو هیئت افغانستان استند اگر بخواهند می‌توانند از مسائل مهم و مورد بحث دفاع کنند، اما برای این منظور، تیم نیاز به انسجام بیشتر دارد. «اعضای تیم ظرفیت و توانایی دفاع را دارند، اما در ترکیب این هیئت هنوز یک هماهنگی قوی به وجود نیامده است؛ به همین دلیل نیاز دارند در مورد اجنداهای مهم بحث کنند تا به تفاهم برسند.»شبکه: به نظر شما گفت‌وگو با گروهی که به اصطلاح آزموده است، چه نتیجه‌ای خواهد داشت؟جوینده: اگر همگی صادقانه برای صلح کار کنند، به نتیجه خواهد رسید، در غیر این صورت به نظر من دو طرف مذاکره دو قطب متضادی استند که رسیدن‌شان به توافق مشکل است. این‌که آنان بر سر فقه حنفی و فقه جعفری یا هم حکومت اسلامی بحث می‌کنند، نشان می‌دهد که طالبان هنوز در موقف قبلی خود استند؛ به همین دلیل این موضوع به زمان نیاز دارد و باز هم تاکید می‌کنم که هیئت افغانستان باید با انسجام بیشتر و منطق نیرومندتر حرف و تصمیم خود را به طالبان بگوید. اگر در میان اعضای هیئت افغانستان تفاهم نباشد و حرف‌های مشترک نداشته باشند، به مشکل برخواهند خورد.شبکه: با این همه، به نظر شما به موضوعات زنان در این گفت‌وگوها تا چه اندازه پرداخته خواهد شد؟جوینده: متاسفانه شمار زنان در ترکیب هیئت افغانستان بسیار کم است و از سویی در تیم طالبان…

پیش از آغاز مذاکرات و نیز اکنون که چندین روز از آغاز این گفت‌وگوها می‌گذرد، موضوعات گوناگونی از جمله حفظ نظام جمهوریت، از سوی شهروندان مطرح شده است که به باور آنان باید از سوی تیم مذاکره‌کننده‌ی دولت به عنوان خطوط سرخ در گفت‌وگوهای صلح مورد تاکید قرار بگیرد.حشمت‌الله اسحاق‌زاده، رییس جامعه‌ی مدنی ولایت کاپیسا، در گفت‌وگویی با شبکه‌ی جامعه‌ی مدنی و حقوق بشر (ازاین به بعد«شبکه») می‌گوید، فعالان مدنی پیش از آغاز مذاکرات صلح، پیام خود را در مورد خواست‌های‌شان از این مذاکرات با حکومت در میان گذاشته‌اند. «در جرگه‌ی مشورتی صلح که برای جمع‌آوری دیدگاه‌های مردم برگزار شده بود، پیام مجموعی این بود که در گام نخست باید نظام کنونی که برای به دست‌آوردنش هزاران تن از نیروهای امنیتی قربانی شده‌اند حفظ شود تا تمام دست‌آوردهای دیگر شهروندان نیز بر سر جایش باقی بماند.»شبکه: به نظر شما مشارکت طالبان در قدرت، چه تاثیری بر فعالیت‌های مدنی و حقوق بشری شهروندان خواهد گذاشت؟اسحاق‌زاده: به نظر من نباید اجازه داد که شهروندان افغانستان به عقب برگردند. باید برای فعالان جامعه‌ی مدنی و کسانی که فعالیت‌های رضاکارانه انجام می‌دهند فضای مناسب فراهم شود. حتی در صورت مشارکت طالبان در قدرت نیز، باید فعالیت‌های مدنی افزایش یابد، همین فعالان مدنی استند که صدای رسای مردم مظلوم می‌شوند، اما با این حال شهروندان، به‌ویژه زنان در این مورد نگرانی‌هایی دارند. اعضای تیم مذاکره‌کننده که به نمایندگی از حکومت و مردم افغانستان برای گفت‌وگو با طالبان تعیین شده‌اند، باید به صورت جدی در این مورد بحث کنند تا پس از توافق صلح، زمینه‌ی فعالیت‌های بیشتر و بهتر برای زنان و فعالان مدنی فراهم شود، نه این‌که فعالیت آنان محدود شود.شبکه: به فعالیت زنان اشاره کردید؛ به نظر شما چه چیزی باید به عنوان مهم‌ترین مسائل مربوط به زنان در گفت‌وگوهای صلح مورد بحث قرار بگیرد؟اسحاق‌زاده: در چند سال گذشته زمینه‌های خوبی برای…

از آغاز گفت‌وگوهای صلح تا کنون، در کنار امیدواری‌ها برای برقراری صلح و آتش‌بس همیشگی، بیم و هراس‌هایی در مورد احتمال وضع محدودیت‌هایی در رابطه با حقوق زنان از سوی طالبان، در میان زنان و فعالان جامعه‌ی مدنی به وجود آمده است. این افراد می‌گویند اگر چنین موضوعی از سوی تیم طالبان مطرح شود، تیم مذاکره‌کننده‌ی دولت به هیچ‌صورت نباید آن را بپذیرد. بصیر احمد دانشیار، فعال مدنی و استاد دانشگاه، در گفت‌وگویی با شبکه‌ی جامعه‌ی مدنی و حقوق بشر(از این به بعد«شبکه») می‌گوید، یکی از موضوعات مهم مورد بحث در مذاکرات صلح، موضوع حقوق زنان است که باید به درستی مورد تمرکز قرار بگیرد و هیچ‌نوع محدودیتی در مورد آن پذیرفتنی نیست. «کار و تحصیل زنان و حضور آنان در حوزه‌های سیاسی، مدنی و اجتماعی از موضوعاتی است که هیچ نوع محدودیتی در آن قابل قبول نیست. دست‌آوردهای زنان در بخش‌های مختلف باید سیر صعودی داشته باشد و برای تقویت آن کوشش شود.» شبکه: به نظر شما نفس حضور زنان در مذاکرات صلح تا چه اندازه بر موقف طالبان تاثیرگذار است؟ دانشیار: به نظر من طالبان از حضور بانوان در تیم مذاکره‌کننده و حتی زنان خبرنگار در گفت‌وگوهای صلح راضی نیستند و این برای‌شان خوش‌آیند نیست. همچنین حضور زنان در حکومت پس از توافق صلح نیز برای آنان قابل قبول نیست، اما به دلیل فشار جامعه‌ی جهانی، طالبان تقریبا مجبورند که به این موضوع تن بدهند و حضور زنان را بپذیرند. شبکه: حضور طالبان در قدرت چه تاثیری بر فعالیت‌های جوامع مدنی خواهد داشت؟ دانشیار: به باور من طالبان دیگر نمی‌توانند آزادی‌های مدنی و آزادی اندیشه و بیان را از شهروندان بگیرند یا حتی قادر نخواهند بود دادخواهی‌های فعالان مدنی را محدود کنند. ممکن است به مرور زمان اصطکاک‌هایی به وجود بیاید که آن هم با توجه به درایتی که فعالان مدنی و اجتماعی دارند، رفع خواهد…

شبکه: به نظر شما هیئت مذاکره‌کننده‌ی دولت در مذاکرات صلح توانایی دفاع از چنین موضوعاتی را خواهد داشت؟رشید: این گفت‌وگوها به بحث زیاد و استدلال‌های منطقی نیاز دارد و به نظر من شماری از اعضای هیئت توانایی ارائه‌ی استدلال‌های منطقی در چنین مذاکراتی را ندارند. مردم نگران معامله‌شدن حقوق زنان و دست‌آوردهای سال‌های اخیر استند. باید هرچه در این مذاکرات مورد بحث قرار می‌گیرد، با مردم و رسانه‌ها به اشتراک گذاشته شود.شبکه: به نظر شما موضوعات مهم دیگر که مربوط به زنان است و باید در گفت‌وگوها مورد توجه و تاکید قرار بگیرد، چیست؟رشید: مشارکت زنان در فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی یکی از این موضوعات مهم است. دیگر این‌که محکمه‌های صحرایی که در زمان طالبان اجرا می‌شد و هنوز هم در مناطق تحت تسلط آنان وجود دارد، باید برای همیشه متوقف شود. شبکه: به نظر شما مذاکره با گروهی که پیشینه‌ی خوبی ندارد، نتیجه‌ی مطلوبی خواهد داشت؟رشید: به نظر من موقف طالبان اکنون کمی بهتر شده است. آنان درک کرده‌اند که زنان در پیشرفت اجتماع نقش مهمی دارند و باید اجازه‌ی تحصیل و فعالیت‌های مدنی داشته باشند، اگرچه ممکن است طالبان در بخش تعلیم و تحصیل زنان محدودیت‌هایی را طرح کنند که امیدوار استیم روی آن بیشتر بحث صورت بگیرد و از سوی تیم مذاکره‌کننده‌ی دولت پذیرفته نشود. امیدواریم این گروه به حقوق زنان احترام بگذارند و زنان وضعیتی چون دوران حاکمیت طالبان را دوباره تجربه نکنند. شبکه: به نظر شما مشارکت طالبان در قدرت چه تاثیری بر وضعیت زنان خواهد گذاشت؟رشید: همان‌طور که پیشتر هم گفتم، به نظر من ذهنیت طالبان تا اندازه‌ای تغییر کرده است و آنان به این موضوع پی برده‌اند که زنان به عنوان بخش بزرگی از جمعیت کشور در پیشرفت جامعه نقش مهمی دارند. حقوق زنان، هم از لحاظ قوانین حاکم در کشور و هم بر اساس کنوانسیون‌های جهانی تضمین شده است؛ بنابراین نقض‌شدن آن…

برخی زنان فعال به این باورند که مشارکت بانوان به عنوان جمعیت غالب کشور، در روند صلح بسیار مهم است و باید در آن نقش سازنده‌ای داشته باشند. به باور آنان اگر زنان در روند صلح نقش نمادین داشته باشند، دست‌یابی به صلح نا ممکن خواهد بود.عادله بهرام نظامی، رهبر و موسس حزب ملی جمهوری‌خواهان افغانستان، در گفت‌وگویی با شبکه‌ی جامعه‌ی مدنی و حقوق بشر (از این به بعد «شبکه») می‌گوید، بانوانی که به نمایندگی از زنان در تیم مذاکره‌کننده‌ی دولت حضور دارند اشخاص توانایی استند، اما نمی‌توانند در موضوعات سرنوشت‌ساز سهمی داشته باشند.«زنان تیم به صورت عمیق در موضوعات مهم دخیل نیستند، اما با توجه به این‌که در تیم طالبان هیچ زنی حضور ندارد، عضویت زنان در تیم مذاکره‌کننده‌ی دولت یک گام مثبت به شمار می‌رود. امیدواریم آنان بتوانند از حقوق هم‌نوعان خود به خوبی دفاع کنند.»شبکه: آیا حضور زنان در تیم مذاکره‌کننده از لحاظ کمّی قناعت‌بخش است؟نظامی: تعداد زنان در این تیم کم است و این موضوع قابل قبول نیست، اما از همین گروه کوچک به عنوان صدای رسای زنان کشور حمایت می‌کنیم. اگر بانوان تیم با همین تعداد بتوانند از حقوق اجتماعی و سیاسی زنان دفاع کنند، می‌توان گفت آنان یک جمع نیرومند استند، در حالی که اگر تعداد بیشتری از زنان در این تیم می‌بودند و حرفی برای گفتن نمی‌داشتند بی‌فایده بود.شبکه: زنان بیشتر چه خواست‌هایی از گفت‌وگوهای صلح دارند؟نظامی: خواست ما این است که از تعلیم و تحصیل محروم نشویم و حقوق سیاسی و اجتماعی ما نادیده گرفته نشود. منظور از حقوق اجتماعی این است که زنان حق فعالیت در جامعه را داشته باشند، در ضمن در بخش اقتصادی نیز اگر زنی تاجر است باید اجازه‌ی پیش‌بردن فعالیت‌های خود را داشته باشد. در مجموع زنان باید از تمام حقوقی که مردان در یک جامعه دارند برخوردار باشند؛ زیرا به باور من برای پیشرفت…

یکی از نگرانی‌های شهروندان در رابطه با پیامد گفت‌وگوهای صلح این است که در نتیجه‌ی امضای موافقت‌نامه‌ی صلح و مشارکت طالبان در حکومت، برخی از ارزش‌های اجتماعی از بین بروند. برخی فعالان مدنی می‌گویند صلحی که با تحقق آن ارزش‌هایی چون حقوق اساسی شهروندان نادیده گرفته شود، برای هیچ‌کس پذیرفتنی نیست.سید محمد فقیری، فعال مدنی و استاد دانشگاه در گفت‌وگویی با شبکه‌ی جامعه‌ی مدنی و حقوق بشر (از این به بعد «شبکه») می‌گوید، وجود صلح در جایی که ارزش‌های انسانی در آن نادیده گرفته شود، بی‌ارزش خواهد بود. «صلح در جامعه‌ای که ارزش‌های آن از بین رفته است، مثل آرامش در قبر است. هر گروهی که در افغانستان حاکم می‌شود، باید واقعیت‌ها و ارزش‌های جامعه را در نظر بگیرد و به آن احترام بگذارد. به حقوق تمام شهروندان از جمله زنان باید احترام گذاشته شود و زنان باید حق تحصیل و کار داشته باشند، در غیر این صورت صلح در جایی که عدالت و آزادی نیست، اهمیتی ندارد.»شبکه: ارزیابی شما از آن‌چه تا کنون در مذاکرات صلح اتفاق افتاده است، چیست؟ فقیری: از دید من آن‌چه در حال حاضر در دوحه جریان دارد، باید از دو نگرش خوش‌بینانه و بدبینانه مورد بررسی قرار گیرد؛ از یک سو گواه این استیم که طرف‌های سیاسی می‌خواهند مشکلات‌شان را با گفت‌وگو حل کنند و روی دیگر قضیه این است که طالبان تا چه اندازه ممکن است در برابر خواست دولت افغانستان، از جمله حفظ نظام جمهوریت از خود انعطاف نشان دهند و چه‌قدر تغییر کرده‌اند. باید هر دو سوی این موضوع به گونه‌ی جدی و آسیب‌شناسانه مورد بررسی قرار گیرد.شبکه: به نظر شما حملات طالبان در ولایات گوناگون، درست در جریان گفت‌وگوهای صلح چه مفهومی دارد؟فقیری: من فکر می‌کنم که جنگ برای طالبان پشتوانه‌ای برای مذاکره است؛ آنان اگر در میدان جنگ نتوانند دست‌آوردهای ملموسی داشته باشند، در میز مذاکره هم نمی‌توانند…

حفظ حقوق زنان، از جمله حق کار، تحصیل و مشارکت در سیاست و اجتماع از جمله موضوعاتی است که به باور فعالان حقوق زن باید به عنوان یکی از خطوط سرخ دولت در مذاکرات در نظر گرفته شود. به گفته‌ی برخی از این فعالان، موارد یادشده از حقوق آشکار و مسلم زنان است و نباید در گفت‌وگوهای صلح در مورد آن رایزنی صورت گیرد.روبینا شهابی، روزنامه‌نگار، در گفت‌وگویی با شبکه‌ی جامعه‌ی مدنی و حقوق بشر (از این به بعد«شبکه») می‌گوید، حقوق طبیعی زنان موضوعی نیست که نیاز به رایزنی داشته باشد، این‌ها حقوقی است که دین هم برای زنان در نظر گرفته است و آنان از زمان ظهور اسلام از آن بهره‌مند شده‌اند.«حقوق تحصیل، کار و مشارکت سیاسی زنان از موضوعاتی است که اصلا قابل بحث نیست، شاید در مورد تفکیک جنسیتی در مکاتب و دانشگاه‌ها ملاحظاتی وجود داشته باشد که آن هم بر بنیاد تجربه‌ی جوامعی که تفکیک جنسیتی و حجاب اجباری را به کار برده‌اند، نتیجه‌ی مطلوبی نداشته است.»شبکه: به نظر شما زنان در تیم مذاکره‌کننده‌ی دولت می‌توانند از حقوقی که اشاره کردید دفاع کنند؟شهابی: با توجه به شناختی که از بانوان تیم دارم، اطمینان دارم که آنان توانایی، دانش و تجربه‌ی کار در سیاست را دارند و می‌توانند در مذاکرات صلح از حقوق آشکار زنان دفاع کنند. در مورد این‌که احتمالا سازش‌هایی صورت بگیرد نیز نگران نیستم؛ چون کسانی که به نمایندگی از ما به قطر رفته‌اند مسئولیت‌پذیر استند. به هر حال امیدواریم که گفت‌وگوها نتیجه‌ی مثبت داشته باشد.شبکه: ارزیابی کلی شما از جریان مذاکرات صلح چیست؟شهابی: به نظر من حالا برای قضاوت در مورد گفت‌وگوها زود است؛ چون هنوز هر دو تیم روی کارشیوه‌ی گفت‌وگوها به توافق نرسیده‌اند. یکی از موارد قابل نگرانی برای مدافعان حقوق زن و خبرنگاران این است که ایدئولوژی طالبان قابل تغییر نیست، به عبارتی اگر ایدئولوژی آنان تغییر کند…

آگاهان به این باورند که در حوزه‌ی سیاست و حکومت‌داری در جوامع دموکراتیک تنها معیار، مردم استند و برای دست‌یابی به صلح عادلانه باید آزادی‌های اساسی آنان در نظر گرفته شود، در غیر این صورت تلاش‌ها به صلح ناعادلانه منجر خواهد شد.سید جواد سجادی حسینی، پژوهش‌گر و استاد دانشگاه در گفت‌وگویی با شبکه‌ی جامعه‌ی مدنی و حقوق بشر (از این به بعد «شبکه») می‌گوید، چنان‌که تجربه‌ی جنگ‌های جهانی اول و دوم نشان می‌دهد، پایان جنگ و خشونت الزاما باید منجر به برقراری عدالت و برابری شود، در غیر این صورت صلح محقق نخواهد شد. «اگر در گفت‌وگوهای صلح، عدالت و آزادی‌های اساسی مردم را در نظر بگیریم صلح خودبه‌خود محقق خواهد شد، در غیر این صورت هر نوع تلاشی ممکن است تنها منجر به قطع جنگ شود و به  هیچ‌وجه به صلح عادلانه دست نیابیم که در این صورت بستر یک جنگ دیگر در قالبی دیگر فراهم خواهد شد.»شبکه: ارزیابی شما از جریان مذاکرات صلح تا کنون چیست؟ به نظر شما این مذاکرات تا چه اندازه موفق خواهد بود؟سجادی حسینی: برای این ارزیابی باید عمل‌کرد هردو طرف را در نظر بگیریم. حکومت افغانستان با این‌که برای آغاز گفت‌وگوهای صلح بهای گزافی را که همان آزادسازی پنج‌هزار زندانی بود پرداخت، اما در قبال این حسن نیت، پاسخ شایسته و مناسبی دریافت نکرد و طالبان نه تنها خشونت‌ها را کاهش ندادند، بلکه به آن افزودند. این گروه در مذاکرات موضوعاتی را مطرح می‌کند که با واقعیت‌های عینی جامعه‌ی افغانستان سازگار نیست. وقتی ساختمان صلح طراحی و مهندسی می‌شود، نباید هیچ‌گونه عیب و نقصی در آن وجود داشته باشد؛ زیرا هر عیبی باعث می‌شود که این ساختمان فرو بریزد و شمار زیادی زیر آوار شوند؛ بنابراین وقتی طالب به دموکراسی، حقوق بشر و حقوق زنان بی‌توجه است و تنها باورهای ابتدایی و قرون وسطایی خود را مطرح و برای برآورده‌شدن آن…

برخی آگاهان با انتقاد از ضعف کیفیت مذاکرات بین دولت و گروه طالبان می‌گویند، موقف دولت در رابطه با دفاع از آن‌چه به عنوان خط سرخ پذیرفته شده، ناپایدار است. سید حسین اشراق حسینی، رییس موسسه‌ی مطالعات و تحقیقات نبراس در گفت‌وگویی با شبکه‌ی جامعه‌ی مدنی و حقوق بشر (از این به بعد «شبکه») می‌گوید، زیاد به موقف دولت در رابطه با دفاع از خطوط سرخ خوش‌بین نیست. «خطوط سرخی که دولت تعیین می‌کند در نوسان است و هر روز سبز می‌شود؛ به همین دلیل چندان به این موضوع باور ندارم که دولت واقعا برای یک خط سرخ خواهد ایستاد.»شبکه: بیشتر در مورد ارزیابی‌تان از گفت‌وگوهای صلح بگویید.اشراق حسینی: نفس گفت‌وگو خوب است و مورد استقبال جامعه‌ی ملی و بین‌المللی قرار گرفته است، اما متاسفانه روند گفت‌وگو از لحاظ تخنیکی و گرایش‌های سیاسی هنوز هم مشکلاتی دارد و نگرانی‌هایی را به وجود آورده است، به‌ویژه این‌که تحریک طالبان در مورد برخی از پیش‌فرض‌هایی که در گذشته داشته است، به نحوی پافشاری می‌کند.شبکه: منظورتان چه پیش‌فرض‌هایی است؟اشراق حسینی: پیش‌فرض‌هایی در رابطه با بحث مردم‌سالاری و انتخابات. همچنان این گروه برای زنان جایگاه چندانی قائل نیست و به ارزش‌های حقوق بشری بی‌اعتنا است. این‌ها همه نشان می‌دهد که طالبان هنوز هم با همان کلیشه‌ی تفکر امارت پیش می‌روند، فقط با کمی تغییر که آن هم روی دست‌گرفتن برخی معاملات با ایالات متحده‌ی امریکا است.شبکه: با این وجود آیا گفت‌وگو با این گروه به جایی خواهد رسید؟اشراق حسینی: من فکر می‌کنم این مذاکره پیش از این‌که یک هماهنگی برای پایدار کردن ثبات و دست‌رسی به توسعه و حکومت خوب و در مجموع احیای اعتماد ملی باشد، یک پروژه است که با برخی حلقه‌های داخلی و میان‌حلقه‌های خارجی تنظیم شده است، اگر چیزی غیر از این است، چگونه کشورهایی که مدعی درجه اول حقوق بشر، حقوق زنان و پرچم‌داری دموکراسی و مردم‌سالاری…