نظارت از حقوقِ بشر، ساحۀ جدیدی از فعالیتهای مؤسسۀ جامعۀ مدنی و حقوقِ بشرِ افغانستان
چرا مؤسسۀ جامعۀ مدنی و حقوقِ بشرِ افغانستان، در مرحلۀ چهارمِ کاریِ خویش، نظارت از وضعیتِ حقوقِ بشر در افغانستان را، به عنوانِ یکی از مؤلفه های کلیدیِ برنامه های خویش، برگزید؟ برنامه های کاریِ جنبشهای مدنیِ که در راستایِ ترویجِ فرهنگِ حقوقِ بشر، کار و فعالیت دارند، دارای سه عنصر عمده میباشند: نخست، این نهادها، برای دفاع از ارزشهای حقوقِ شهروندیِ شهروندانِ یک نظام، فعالیت دارند؛ دوم، نهادهای مدنی برای تعمیمِ فرهنگِ حقوقِ بشر، با نهادهای پالیسی ساز، برنامه های دادخواهی راه اندازی مینمایند؛ سوم، نهادهای مدنیِ حقوقِ بشری، از شیوه های تطبیقِ قانون و سایرِ هنجارهای اجتماعی در پیوند با وضعیتِ حقوقِ بشر در یک جامعه، نظارت مینماید. تجاربِ جهانی نشانگرِ این مسأله است، که بدون نظارت از ارزشهای حقوقِ بشر، نمیتوان تحلیل و یا برداشتِ عینی از حقوقِ بنیادیِ شهروندان به دست آورد. این تجربه در کشورهای پس از جنگ، برجستگی خاص خودش را داشته دارد. در کشورهای نظیرِ جمهوری یوگوسلاویای پیشین و کشورهای تازه به استقلال رسیده دیده شده است، که نظارت از وضعیتِ حقوقِ بشر، زمینه را برای هماهنگیِ برنامه های ملی با برنامه های بین المللی، در راستای تعمیم حقوقِ بشر، فراهم مینماید. کشور کمبودیا نیز در این زمینه تجربه هایی دارد. در کمبودیا، مدافعینِ حقوقِ بشر در آغاز تلاش نمودند، تا فرهنگِ حقوقِ بشر را در ساختارهای نظام، تعمیم بخشند. سپس آنها دریافتند، که تعمیمِ فرهنگِ حقوقِ بشر، به نظارت ازین ارزشها، نیازِ مبرم دارد. جامعۀ مدنی افغانستان، ملزم به نظارت از ارزشهای حقوقِ بشر در کشور است. افغانستان، به عنوانِ یکی از دولتهای مؤسسِ سازمانِ مللِ متحد است و به کنوانسیونهای مهم و اساسیِ سازمانِ مللِ متحد در امورِ حقوقِ بشر، ملحق گردیده است؛ امّا با تأسف، در اینجا، رژیمهای مختلفِ سیاسی نتوانسته اند، که از شیوه های تطبیقِ قوانینِ بین المللی به نهادهای قبول شدۀ بین المللی، گزارشدهی نمایند.…