کلید

نویسنده: ویرا در سطح اجتماع، سه حوزه را می توان برای روابط و مناسباتِ اجتماعی بازشناخت. یکی حوزۀ خصوصی، که شاملِ روابط و مناسباتِ شخصیِ افراد است؛ دوم، حوزۀ رسمی، که شاملِ مناسبات و روابطِ رسمیِ دولتی می باشد؛ سوم، حوزۀ عمومی، که خارج از سلطۀ مستقیمِ دولت بوده و شاملِ روابطِ عمومیِ شهروندان پیرامونِ مسایلِ عمومی می گردد. حوزۀ عمومی، محیطی است، که در آن شهروندان، آزادانه گردِهم جمع شده و به گفتگو می پردازند. به معنایِ دیگر، حوزۀ عمومی، فضایی است، که در آن شهروندان، با برقراریِ رابطه با همدیگر به تبادلِ نظر و بحث پیرامونِ مسایلِ عمومی (مسایلی که به حیاتِ جمعیِ شهروندان بستگی دارد.) می پردازند. در حوزۀ عمومی، معمولاً، استدلالِ عقلانی، ملاکِ صدق و کذبِ سخنان است، نه هویتها، سن، پایگاههای اجتماعی وغیره. در حوزۀ عمومی، شهروندان، به صورت مؤقتی و کاذب، موقف اجتماعیِ خویش را فراموش می کنند و بر مبنایِ عقل و استدلالِ عقلانی، با همدیگر به گفتگو می پردازند. از این رو، حوزۀ عمومی، یگانه فضای مناسب برای شکلگیری گفتگوهای دموکراتیک در جامعه است. با گفتگو در فضای آزادِ حوزۀ عمومی، شهروندان، نه تنها به حلِ دموکراتیکِ مسایل و مشکلاتِ جامعۀ خویش دست می یابند، بل امکانِ رشد و ساخته شدنِ متواتر و دوامدارِ خویشتن را نیز مساعد می سازند. انسانها، با تماسِ دوامدار با همدیگر، ساخته می شوند و رشد می کنند. شهروندانِ جامعۀ دموکراتیک، با تبادلِ نظر و گفتگوی دوامدار در فضای حوزۀ عمومی به بازتولیدِ شهروندیِ دموکراتیک می پردازند. دموکراسی، نه در حوزۀ خصوصی و نه در حوزۀ رسمیِ دولتی، بل در حوزۀ عمومی، نطفه گذاری می کند. حوزۀ عمومی در انگلستان، در قهوه خانه ها، در آلمان، در دانشگاهها و در فرانسه، در خانواده ها شکل گرفت و در نهایت، زمینه را برای نطفه گذاری دموکراسی مساعد ساخت.* با توجه به تجربۀ کشورهای غربی، می توان…