توسعۀ برنامه های آگاهیدهیِ در فیز چهارم برنامه های کاری مؤسسۀ جامعۀ مدنی و حقوقِ بشر

آگاهیِ عامه از ارزشهای حقوق بشر، یکی از ساحاتِ کاریِ مهم و کلیدیِ مؤسسۀ جامعۀ مدنی و حقوقِ بشرِ افغانستان میباشد. افغانستان کشوریست، که در سی سالِ اخیر، از تخطیهای گستردۀ ناقضینِ حقوقِ بشری، که دامنگیرِ تمامِ مردمِ افغانستان بوده است، رنجِ فراوان میبرد. مهمترین ساحاتِ این تخطیها را زیرپا گذاشتنِ ارزشهای حقوقِ بشر توسطِ رژیمهای مختلفِ سیاسی، تشکیل میدهد. در این سی سال، در کنارِ رژیمهای سیاسی، گروهها و تنظیمهای سیاسی، دست به صلاح برده و برای حصولِ قدرتِ سیاسی، دست به جنگها و منازعاتِ گسترده زده اند. این منازعاتِ سیاسی ـ نظامی، باعثِ تخطیهای گسترده از حقوقِ بشر و حقوقِ بشرخواهانه در کشور گردیده است. بنابر گزارشاتِ نهادهای حقوقِ بشرِ بین المللی، افغانستان، در جمعِ کشورهایی است، که در آن بیشترین تخطیها از حقوقِ بشر صورت پذیرفته است. بنابر تحقیقات و مطالعاتی که مؤسسۀ جامعۀ مدنی و حقوقِ بشر در هشت سالِ اخیرِ فعالیتهای خویش انجام داده است، یکی از عواملِ مهمِ گسترده گی تخطی از حقوقِ بشر در افغانستان، کمبودِ آگاهی عامه از ارزشهای حقوقِ بشر است. مهمترین بخشِ این تخطیها را، بی توجهیِ رژیمها به حقوق مدنی و سیاسیِ شهروندان تشکیل میدهد. شکنجه، تعقیب و پیگردِ فکری، محدودیت بر آزادی بیان، نبودِ آزادی انجمنها و احزابِ سیاسی، تخطیهای گسترده در پیوند با حقوقِ زنان، تبعیض جنسیتی و کم توجهی به ارزشهای حقوقِ کودک، از نمونه های بارزِ این تخطیها به حساب می آیند. همچنان، لازم به یادآوریست که در این سی سالِ اخیر، در زمینۀ تأمینِ حقوقِ اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی نیز توجه چندانی صورت نگرفته است. یکی از پرسشهای مهمی که ذهن همۀ مردم افغانستان را به خود مشغول گردانیده این است، که چرا این کشور به یکی از قربانیانِ مهمِ تخطی از معیارهای حقوق بشر مبدل گردیده است؟ برای پاسخ دادن به این پرسشِ مهم، پژوهشگرانِ نهادهای مدنی در افغانستان، به این…

ادامه خواندنتوسعۀ برنامه های آگاهیدهیِ در فیز چهارم برنامه های کاری مؤسسۀ جامعۀ مدنی و حقوقِ بشر

مرحلۀ چهارم برنامه های شبکه، گامی به سوی ایجاد جنبش کارای حقوق بشری در افغانستان

مرحلۀ سوم برنامه های شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوق بشر افغانستان در ماه جنوری سال ۲۰۱۱ میلادی به اختتام رسید و این نهاد شامل چهارمین مرحلۀ فعالیتهای خویش شد. هشت سال پیش از امروز، شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوق بشر افغانستان، به عنوانِ کانونِ هماهنگی برای نهادهای جامعۀ مدنیِ افغانی که در عرصۀ حقوق بشر کار میکنند، تأسیس گردید. دیالوگهای سازنده میانِ فعالان و مدافعینِ حقوقِ بشر پس از واژگونیِ رژیمِ طالبان، که سالهای ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۴ را دربر گرفت، ارمغان آورِ شکلگیریِ نهادی به نامِ شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوق بشر افغانستان گردید. شبکه، در آگستِ سالِ ۲۰۰۴، برنامه هایش را در حمایتِ تخصصی و همکاریهای همه جانبۀ انستیتوتِ حقوق بشرِ دنمارک آغاز نمود. انستیتوت حقوق بشر دنمارک، که یکی از نهادهای مطرح تخصصی در زمینۀ حقوق بشر به حساب می آید، شبکه را در زمینه های تشکیلاتی و ساختاری، ظرفیت پروری و تقویت آگاهی از ارزشهای حقوق بشر و مدیریت و سازماندهی حمایتِ همه جانبه نمود. شبکه، با حضورِ ۲۵ نهادِ جامعۀ مدنی افغانی، مجمعِ عمومیِ مؤسسِ خویش را در شهرِ کابل راه اندازی نمود. در دو سالِ نخست، تمامِ برنامه های شبکه معطوف به شهرِ کابل بود و در این مدت، زمینه های لازمِ همکاری را میانِ نهادهای جامعۀ مدنی و حقوقِ بشر، فراهم نمود. نخستین حامی شبکه، دولتِ شاهیِ دنمارک بود. در سالِ ۲۰۰۵، «مؤسسۀ سویسیِ حمایت از مردمانِ تحتِ تهدید» نیز، همکاریهای خویش را با شبکه آغاز کرد. این مؤسسه، در زمینۀ شکل گیری برنامه های تدوین شدۀ آموزش و پرورش، شبکه را حمایت فراوان کرد. به همکاریِ این نهاد و حمایتِ دولتِ سویس، شبکه توانست نخستین دستنامۀ آموزشیِ حقوق بشر را به جامعه پیشکش نماید و زمینه های گستردۀ آموزشِ سیستماتیکِ حقوق بشر را در افغانستان مساعد گرداند. در هشت سالِ گذشته، شبکه، سه مرحلۀ مهمی از کارکردهایش را تجربه کرد؛ مراحلی…

ادامه خواندنمرحلۀ چهارم برنامه های شبکه، گامی به سوی ایجاد جنبش کارای حقوق بشری در افغانستان

گزارشِ ششمین مجمعِ عمومیِ شبکۀ جامعه مدنی و حقوق بشر

۳۰ جدی ۱۳۸۹ خورشیدی، برابر با ۲۰ جنوری ۲۰۱۱ میلادی کابل ـ افغانستان گزارشگر: فروزان آرزو یکسالِ دیگر از دشواریهای زندگی اجتماعی، اقتصادی و سیاسیِ جامعۀ ما به سر رسید. کشورِ ما در سالی که گذشت، یکی از مهمترین دوره های حیاتِ خویش را سپری کرد. در پهلوی آن که باروت و تفنگ، خون و اشکِ هموطنانِ ما را جاری ساخت، غربت و فقر، خشمِ طبیعت و بدشانسیِ سرنوشت سازِ سیاسی نیز، به این دردها افزود. «بلای انتحاری»، یکی از دردبارترین پدیده های شومِ تحمیل شده بر مردمِ ماست، که قربانیانِ زیادی را باعث گردیده و افغانستان را به میدانِ جنگِ تحمیلیِ غیرِقابلِ برداشت مبدل کرده است. نبودِ امنیت، بزرگترین تشویشِ روانی ـ اجتماعی جامعۀ ماست. با وجودِ حمایتِ بی سابقۀ جامعۀ بین المللی، امنیتِ فردی و امنیتِ اجتماعی، به عنوانِ ضرورتِ نخستین باقی مانده است. کمبودِ مدیریتِ سالم و کارا و نبودِ شفافیت و حسابدهی، از عواملِ عمدۀ این نابسامانیها است. افغانستان، از کشورهایی است که بالاترین جایگاه را در سطحِ جهان، در تولید و قاچاقِ موادِ مخدر، فسادِ اداری، جنایتهای سازمان یافته، تخطیهای حقوقِ بشر و ناهنجاریهای اقتصادی و فرهنگی، داشته است. تصور میشود که جامعۀ جهانی و دولتِ افغانستان، برای رفعِ این چالشهای مهم، که به گونه یی، عوامل و عواقبِ بین المللی را در قبال دارد، موفق نبوده است. واقعبینانه خواهد بود اگر گفته شود در سالِ گذشته، در کنارِ این چالشها، انکشافهایی نیز رونما گردیده است؛ ولی نبودِ میزانِ توسعۀ اجتماعی و چالشهای آن، هرنوع تغییرِ مثبت را کمرنگ و نامحسوس گردانیده است. با آن که شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوقِ بشرِ افغانستان، نیز از این مشکلاتِ متعددِ اجتماعی متأثر بوده است، در پهلوی سایرِ سکتورهای اجتماعی، نقشِ خویش را بازی کرده و جایگاه خویش را دریافته است. ناگفته پیداست که این معضلاتِ اجتماعی، بالای شانه های نهادهای جامعۀ مدنی سنگینیِ ویژه یی…

ادامه خواندنگزارشِ ششمین مجمعِ عمومیِ شبکۀ جامعه مدنی و حقوق بشر

متنِ بیانیۀ محمد نعیم نظری، هماهنگ کنندۀ شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوقِ بشر، در ششمین مجمعِ عمومی شبکه

به نامِ خداوندِ آگاه و توانا دوستانِ محترم، شرکت کننده گانِ ششمین مجمعِ عمومیِ شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوقِ بشرِ افغانستان! اجازه دهید تا در گامِ نخست، حضورِ شما را در این نشستِ با اهمیت، خیرِمقدم بگویم. یک سال و چهار ماه پیش از امروز، پنجمین مجمعِ عمومیِ شبکه، در همین سالونِ امروزی تدویر گردیده بود، از آن روز به اینسو، شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوقِ بشرِ افغانستان، برنامه های مؤثر و گسترده یی را در کابل و ولایاتِ کشور راه اندازی نموده است. در این مدت، پیامدهای مهمِ این برنامه ها، در برخی از حالات، دستاوردها و در برخی دیگری از حالات، چالشهایی را در برابرِ ما قرار داده است. دبیرخانۀ شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوقِ بشر، به عنوانِ دستگاه اجرایی استراتیژی شبکه، شمه یی از مهمترین فعالیتهای شبکه را تهیه دیده است، که اینک خدمتِ شما همکارانِ گرانقدر تقدیم مینماییم. در زمینۀ هماهنگی: شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوقِ بشر، در این مدت، دامنۀ همکاریها، گفتگوها و مباحثاتِ خویش را، گسترده تر نموده و توانسته است با نهادهای ملی و بین المللی بیشتری، هماهنگی نماید. ـ ایجادِ دفترِ زونِ مرکزی شبکه در ولایتِ باستانیِ بامیان: این دفتر، به تأریخِ ۲۴ سنبلۀ ۱۳۸۸ ، در شهرِ بامیان افتتاح گردید، که به زودی توانست به یکی از مهمترین آدرسهای حقوقِ بشری و جامعۀ مدنی مبدل گردد (در این زمینه، هماهنگ کنندۀ زونِ مرکزی شبکه، معلومات لازم را خدمتِ شما ارایه خواهند کرد)؛ ـ تکمیل شدنِ ساختارهای شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوق بشر: در این زمینه، مجمعِ عمومیِ، در چهار دفترِ ساحوی شبکه دایر گردیده و ساختارهای شبکه، به گونۀ دموکراتیک انتخاب و تکمیل گردید؛ ـ در این مدت، با ۲۸۴ نهادِ ملی و بین المللی، هماهنگی صورت گرفته و استراتیژی، اهداف و برنامه های شبکه، با ایشان شریک گردیده و زمینه های همکاریها، گسترده تر گردیده است؛ ـ در…

ادامه خواندنمتنِ بیانیۀ محمد نعیم نظری، هماهنگ کنندۀ شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوقِ بشر، در ششمین مجمعِ عمومی شبکه

راپور دوره یی وضعیت حقوق بشر در افغانستان به شورای عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد

گزارشی از راپور دوره یی وضعیت حقوق بشر در افغانستان به شورای عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد سیلی غفار افغانستان کشوریست که بیشتر از سی سال جنگ خانمانسوز را تجربه کرده و هنوزهم در حال جنگ است. یقیناً جنگ، بر مسایل حقوق بشر تأثیر مستقیم و منفی خود را دارد. باوجود تعهداتِ دولت افغانستان در برابر قوانین بین‌المللیِ حقوق بشر، حضور جامعۀ بین‌المللی، تأسیسِ وزارت امور زنان، برگزاری انتخاباتِ ریاست جمهوری، پارلمانی و شورا‌های ولایتی، تصویب قانون اساسی جدید، تأسیس صدها تشکلِ سیاسی، تأسیس تعداد زیادی از نهادهای خیریه و پیشرفت های معین در عرصۀ مطبوعات، بازهم حقوق بشر، در بسیاری از نقاط کشور، به بدترین وجه آن نقض و پایمال می‌گردد. گروههای متخاصم، هیچ ارجی به تعهدات جهانی نمی‌گذارند و افراد ملکی، به ویژه زنان و کودکان، اولین قربانیان نقضِ حقوق بشر در کشور اند. اخیراً کمیساریای عالی سازمان ملل در امور حقوق بشر، طی گزارشِ سالانۀ خود، از وضعیت حقوق بشر در افغانستان اظهار نگرانی نمود. نگرانیهای اساسیِ این سازمان، شامل افزایش کشتار غیرنظامیان، افزایش خشونت علیه زنان، تحدیدِ آزادی بیان و تبعیض علیه اقلیتهای قومی است. سازمانهای بین‌المللیِ دیگر، مانند «دیده بان حقوق بشر»، «عفو بین‌الملل» و «بنیادِ جهانی برای تحفظ از مدافعین حقوق بشر»، از وضعیت فعلی حقوق بشر در افغانستان ناخرسند اند و از دولت افغانستان و جامعۀ جهانی خواسته اند تا در زمینه، توجه جدی خویش را مبذول دارند. بعد از فروپاشی رژیم طالبان، برای اولین بار جامعۀ مدنی فرصت شکلگیری در افغانستان را به دست آورد. جامعۀ مدنی افغانستان، کار دولت در زمینۀ حقوق بشر را ناکافی می ‌خواند و علت اساسی این امر را در حضور مجرمین جنگی در ارگانهای مهم دولت، فساد گستردۀ اداری در دوایر عدلی و قضایی و سایر ادارات دولتی، حضور کارمندان غیرمسلکی در نظام قضایی، درک نادرستِ قانون توسط مأموران پولیس، موجودیت فرهنگِ معافیت…

ادامه خواندنراپور دوره یی وضعیت حقوق بشر در افغانستان به شورای عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد

گرامیداشت از دومینِ سالروزِ فعالیتهای شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوقِ بشر در صفحاتِ شــــــمالِ کشـــــور

سروش کاظمی، هم آهنگ کنندۀ شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوقِ بشر در صفحاتِ شمال برای گرامیداشت از دومین سالروزِ فعالیتهای مرکزِ هم آهنگیِ شمالِ شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوقِ بشر، محفلی با اشتراکِ رییسِ ساحه ییِ کمیسیونِ مستقلِ حقوقِ بشرِ افغانستان، نمایندگانِ نهادهای فعالِ جامعۀ مدنی و حقوقِ بشری، روشنفکران، نمایندگانِ رسانه ها و دانشجویانِ ولایتِ بلخ، برگزار گردید. در آغاز، سروشِ کاظمی، هم آهنگ کننده شبکه جامعۀ مدنی و حقوقِ بشر در شمالِ کشور، ضمنِ سپاسگزاری از حضورِ گرمِ اشتراک کنندگان، گفت: «دو سال پیش، شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوقِ بشرِ افغانستان، نخستین دفتر ساحه ییِ خویش را در شهرِ باستانیِ مزارِ شریف، با راه اندازیِ گفتمانِ حقوقِ بشر، ایجاد کرد. از آن روز به اینسو، شبکه با راه اندازیِ برنامه های آموزشی، گفتمانها و هم آهنگی میانِ نهادهای جامعۀ مدنیِ که در راستای تعمیمِ حقوقِ بشر فعالیت دارند، چهرۀ کارای خود را متبارز ساخت. در این مدت، دفترِ شمالِ شبکه توانست برنامه های متعددی را در ۹ ولایتِ شمال و شمالشرقِ کشور راه اندازی نماید. هرچند داشته های شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوقِ بشر، نمی تواند نیازمندی گستردۀ نهادهای مدنی در صفحاتِ شمالِ کشور را کفایت کند، ولی با آنهم شبکه توانست، زمینه های گفتمانهای سازنده یی را برای نهادهای جامعۀ مدنی در زونِ شمال فراهم سازد. راه اندازیِ کنفرانسهای حقوقِ بشر و جامعۀ مدنی در عرصه های حقوقِ مدنی و سیاسی و حقوقِ اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، از نمونه های ارزشمندِ برنامه های دفترِ شمالِ شبکه می تواند به حساب آید. از سوی دیگر، دفترِ شمالِ شبکه، برای تأثیرگذاریهای لازم بر نهادهای دولتی و جامعۀ بین المللی، گامهای مهمی را برداشته است. در این زمینه می توان از راه اندازیِ سمپوزیمِ «گفتمانِ ملی» نام برد، که با استقبالِ گستردۀ مسؤولینِ نهادهای حکومتی، شورای ولایتی، نهادهای جامعۀ مدنی، رسانه ها، دانشجویان و روشنفکرانِ ولایتِ بلخ رو…

ادامه خواندنگرامیداشت از دومینِ سالروزِ فعالیتهای شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوقِ بشر در صفحاتِ شــــــمالِ کشـــــور