Thematic Report

به تأریخ ۲۴ سنبله ۱۳۸۸ خورشیدی، برابر با ۱۵ سپتمبر ۲۰۰۹ میلادی، نخستین مجمع عمومی نهادهای عضو شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوق بشر افغانستان در شهر بامیان، دایر گردید. در این نشست، محمد نعیم نظری، هماهنگ کنندۀ برنامه های شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوق بشر، وزیر احمد خرمی، مسؤول ارتباطات داخلی شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوق بشر، اسماعیل ذکی، هماهنگ کنندۀ شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوق بشر در زون مرکزی، اکبر دانش، مسؤول مالی ـ اداری شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوق بشر در زون مرکزی، خانم فاطمه کاظمی، مسؤول نهاد دفاع از خانواده های افغان، آقای نسیم احمدی، عضو انجمن نویسندگان بامیان، آقای محمد رضا دانش، مسؤول نهاد بهار سازندگی، آقای سید حسن پیام، مسؤول مؤسسۀ همنوای بشری و داکتر قاسم، مسؤول انجمن اجتماعی ـ فرهنگی راه نور، اشتراک کرده بودند. نشست، با تلاوت آیات چند از قرآن مجید آغاز گردید، بعداً اسماعیل ذکی، هماهنگ کنندۀ شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوق بشر در زون مرکزی، در رابطۀ شناسایی و معرفی نهادهای عضو، معلومات مفصل ارایه کرد. سپس، نعیم نظری، هماهنگ کنندۀ برنامه های شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوق بشر افغانستان، در رابطه به ساختار شبکه، توضیحات لازم ارایه کرد. در ادامه، انتخابات برای عضویت در بورد و کمیتۀ نظارت بر عضویت پذیری شبکه آغاز گردید، که از میان نامزدها، آقای نسیم احمدی، با کسب بیشترین رأی، به عنوان عضو بورد شبکه و آقای سید حسن پیام، با اکثریت آراء به عنوان عضو کمیتۀ نظارت بر عضویت پذیری شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوق بشر، انتخاب گردیدند. در اخیر، وزیر احمد خرمی، مسؤول ارتباطات داخلی شبکه، پیرامون نحوۀ ارتباط گیری اعضای بورد و اعضای کمیتۀ نظارت بر عضویت پذیری، با دفتر مرکزی و دفاتر ساحه یی شبکه، معلومات ارایه داشت. نشست، به امید موفقیتهای بیشتر نهادهای مدنی افغانستان، به پایان رسید.

سروش کاظمی به تأریخ ۱۰ جوزای ۱۳۸۸، برابر با ۳۱ می ۲۰۰۹، سمپوزیم تحلیلی «رسانه ها، حق دسترسی به اطلاعات و انتخابات» ، از سوی مرکز هماهنگی شمال شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوق بشر، در تالار مارکوپولوی شهر مزار شریف، برگزار گردید. در این سمپوزیم، شصت تن از روشنفکران، فعالین حقوق بشر، مسؤولین نهادهای جامعۀ مدنی، نمایندۀ کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان، نمایندۀ یوناما، رؤسای نهادهای دولتی و مسؤولین و نمایندگان رسانه ها شرکت کرده بودند. در آغاز برنامه، سروش کاظمی، هماهنگ کنندۀ برنامه های شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوق بشر در شمال و شمالشرق، ضمن ادای سلام و ابراز خوش آمدید به اشتراک کننده ها، داشته ها و دستورکار سمپوزیم را به معرفی گرفت و در بخشی از سخنان خویش، گفت: «برنامه های تحلیلی و برگزاری گفتمانهای حقوق بشری در بُعد نوشتاری (چاپ مجلۀ انگاره، صفحۀ ویژۀ شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوق بشر در هفته نامۀ کلید، چاپ مقاله های تحقیقی)، در بُعد شنیداری (برنامۀ صدا، که از طریق رادیو صبح بخیر افغانستان نشر میگردد) و همچنان برگزاری این چنین همایشها، ما را در جهت رسیدن به جامعۀ استوار بر دموکراسی و حاکمیت قانون، که دورنمای کاری شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوق بشر افغانستان است، نزدیک تر میسازد». سپس، خانم ثریا پرلیکا، به نمایندگی از بورد شبکه، از هماهنگی، ظرفیت پروری و دادخواهی، به عنوان ساحات کاری کلیدی و استراتیژیک شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوق بشر افغانستان نام برد و کارهای شبکه را درعرصه های یاد شده، ارزنده و با اهمیت خواند. سپس آقای فیاض مهرآیین، رییس دفتر مقام ولایت بلخ، پیام والی ولایت بلخ، آقای عطا محمد نور را به خوانش گرفت، که در بخشی از این پیام آمده بود: «صرف نظر از نارساییها و کاستیهایی که طبعاً بنا بر فقدان تجربۀ کافی از آزادی و دموکراسی در کشور ما موجود است، در مدت کمتر از…

به تاریخ ۹ ثور ۱۳۸۸ برابر با ۲۹ اپریل ۲۰۰۹ مرکز هماهنگی شمالِ شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوق بشر ، کارگاه آموزشی یک روزه یی را برای بیست تن جوانان دانشجو و دانش آموز در سالون برگزاری برنامه های شبکه دایرنمود. نسیمه ازکیا، کارمند شبکه، از روش شناخت و میتدولوژی آموزش در شبکه، به عنوان روش های مؤثر و ممد و کار شده در داخل افغانستان یاد کرده، هدف راه اندازی کارگاه های آموزشی و مباحثات را تقویۀ ظرفیت و آگاهی در زمینه های مفاهیم اساسی حقوق بشر، جامعۀ مدنی و تقویت فرهنگ مباحثه و گفت و گو خواند. هنگام گشایش کارگاه، سروش کاظمی مسؤول برنامه های شمال شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوق بشر، ضمن ادای سلام و ابراز خیرمقدم به اشتراک کننده ها گفت: «بدون شک، این برنامه های آموزشی و مباحثات، ما را کمک میکند تا بیشتر شناخت خلق شود و همچنان این برنامه ها ابزاری است برای تحقق دورنمای شبکه (جامعۀ استوار بر دموکراسی و حاکمیت قانون) و برای تأثیر گذاری در ابعاد سیاسی، اقتصادی و فرهنگی اجتماع ما.» مراحل سیر تاریخی حقوق بشر از تبارز تا معیاری قرار گرفتن حقوق بشر، پیمان های بین المللی و اعلامیۀ جهانی حقوق بشر و موادی که افغانستان به آنها ملحق گردیده است، از مباحث محوری کارگاه بود. سهراب سامانیان آموزگار شبکه در مرکز هماهنگی شمال، ضمن ابراز خرسندی از برنامه های آموزشی سیستماتیک و دوره یی در سطوح مختلف، افزود: « به گونه یی که در تاریخ بشریت ما شاهد تحول به طور نمونه از انسان عصر سنگ تا دوره های شکار، فیودالیسم، صنعت و تکنولوژی استیم، به همین گونه شاهد تحول از ۱۷۸۹ تا ۱۹۹۲ و بالاخره تا به امروز در مفهوم حقوق بشر استیم که نشانگر خواست و حرکت بشریت و انسان ها بر مبنای نیازمندی ها و زمان است.» مهدی محمدی دانشجو و یکی…

خالده خرسند در چند سالِ اخیر، تلاشها برای ایجادِ جامعۀ مدنی و توضیحِ ابعادِ گفتمانهای حقوق بشری در کشور، گسترش یافته است. بسیاری از خبرگان و کارشناسانِ شایستۀ کشور، چه در داخل و چه در خارج از افغانستان، کوشیده اند تا با گفته ها و نوشته های خویش، سطحِ آگاهیِ مردم را نسبت به این مفاهیم بالا ببرند. از سوی دیگر، کارکردهای تعدادی از انجمنها و نهادهای مدنی، در شرح و بسطِ این گونه مفاهیم، تأثیراتِ قابلِ ملاحظه یی داشته است. با آن هم، کشورِ جنگزده، فقیر و سنتیِ مانندِ افغانستان، امروزه بیش از پیش، به شناختِ جهانِ مدرن و مفاهیمِ انسانیِ آن نیاز دارد. تأریخِ معاصرِ افغانستان، در رویارویی با تمدن و فرهنگِ غرب رقم خورده است و کسانی که تلاش کرده اند تا با نگاه «غرب ستیزانه» یا «غرب گرایانه»، سرنوشتِ این رویارویی را رقم بزنند، هرکدام به نوعی، دچارِ افراط و تفریط شده اند و بر بن بستهای تأریخیِ این کشور، بن بستِ دیگری افزوده اند. بدین گونه، حس می شود که عمده ترین چالش فراروی رویکردهای جامعۀ مدنی و گفتمانهای حقوقِ بشر، نسبت دادنِ افراطیِ این پدیده ها به جامعۀ غربی و غیرِ مؤثر پنداشتنِ هرکدام برای جوامعی چون افغانستان است. شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوقِ بشر، پیوسته در تلاش است تا در موردِ مفاهیم جامعۀ مدنی و گفتمانهای حقوقِ بشری، رویکرد های ارزشی داشته باشد. در این راستا، شبکه، به دنبالۀ گامهای پیشینِ خویش، اینبار به جدی ترین چالشِ فراروی جامعۀ مدنی، یعنی گفتمانِ حقوقِ زن، پرداخته و با ترتیبِ دستنامه یی در این مورد، تصویرِ دقیقی از این مفاهیم ارایه داده است. دستنامۀ گفتمانِ حقِ زن در افغانستان، یک مجموعۀ انتقادی بوده و تناقض میانِ تفسیرهای عمده در موردِ گفتمانِ حقِ زن را مطرح کرده است. دستنامۀ گفتمانِ حقِ زن در افغانستان، در گامِ نخست، در قالبِ برنامۀ یک هفته یی، به…

راضیه صیاد شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوقِ بشرِ افغانستان، به تأریخِ ٢٨ سرطانِ ۱۳۸۷ خورشیدی، برابر ۱۷ جولایِ ۲۰۰۸ میلادی، همایشِ یک روزه ییِ را زیرِ نامِ «کنفرانسِ پاریس: جامعۀ مدنی و حقوقِ بشر»، با اشتراکِ نمایندگانِ نهادهای جامعۀ مدنی و حقوقِ بشر، نمایندگانِ رسانه ها، نمایندۀ سفارت فرانسه و نمایندۀ سفارتِ ایتالیا در شهرِ کابل برگزار کرد. این همایش، ساعتِ ۹ صبح، پس از تلاوتِ آیاتی از قرآنِ پاک، با سخنانِ آقایِ نعیمِ نظری، هماهنگ کنندۀ شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوق بشر، رسماً آغاز گردید. شبکۀ جامعۀ مدنی و حقوقِ بشر، که متشکل از ۶۰ نهادِ مدنی و حقوقِِ بشری می باشد، در راستایِ فراهم آوری نقشِ مؤثرِ نهادهای جامعۀ مدنی در روندِ حکومت سازی، ترویجِ فرهنگِ حقوقِ بشر و تحکیمِ حاکمیتِ قانون، فعالیت های گسترده یی داشته است . هدفِ این همایش، پیگیریِ پیامدها و پیشنهادهای گروه کاریِ جامعۀ مدنی در کنفرانسِِ پیش زمینه ییِ پاریس و ایجادِ هم آهنگی و انسجامِ بیشترِ نهادهای جامعۀ مدنی در اشتراکِ فعال و حضورِ مشروع در برنامه های مشابه بعدی، که در پیوند با مسایلِ افغانستان برگزار خواهند شد، بود. از سالِ ۲۰۰۱ میلادی به اینسو، افغانستان و جهان، شاهدِ برگزاری کنفرانسهایِ متعددِ بین المللی چون کنفرانسِ بن، توکیو و لندن برای افغانستان بوده است، که اجلاسِ بین المللیِ کمک به بازسازیِ افغانستان در پاریس نیز، به سلسلۀ این کنفرانسها برگزار گردید. تشکیلِ کنفرانسِ بن برایِ افغانستان، در اواخرِ سالِ ۲۰۰۱ میلادی، سرآغازِ یک فصلِِ جدید در تأریخِ سیاسیِ معاصرِ این کشور بود، که افغانستان را در مرکزِ توجه جامعۀ جهانی قرار داد. کنفرانسِ بن، به منظورِ ایجادِ یک ساختارِ سیاسیِ متوازن و دموکراتیک؛ کنفرانسِِ توکیو، جهتِ ایجادِ برنامۀ مشخصِِ بازسازی، تأمینِ امنیت و مبارزه با موادِ مخدر و کنفرانسِ لندن، در راستایِ توسعۀ اقتصادی و سیاسیِ کشور، راه اندازی شده بود. اجلاسِِ پاریس، چهارمین کنفرانسِ بین المللی و…